Fladderende vlinders

[p. 41]

XIII
Meinacht

Toen ik, op eersten Meinacht, kransen vlechtend,

haar' hut bereikte, trof ik, op haar' drempel,

een' lummel, aan haar venster dorens hechtend.

Geen woord ontviel mij. Bij zijne ooren bracht ik

den afgewezen minnaar naar den vijver.

‘Houdt gij van baden? Tot uw' dienst,’ zoo lachte ik.

Toen keerde ik stille naar heur' woning weder,

Doch, eer ik half het venster had omvlochten,

hield zij me in d'arm, mij kussend lang en teeder!