Claribella

[p. 143]

II.

Buiïg Novemberweêr....

De laatste rozen verwelken:
de blaadren der stervende kelken

fladderen heinde en veer....

Buiïg Novemberweêr!

De laatste lelies verslensen,

als stervenden bleek en veeg.

De tuin treurt doodsch en leêg!....

Zóo sterven de liefden der menschen!....
De laatste lelies verslensen.

Door de ontbloote dreven waart

nu de Geest, die het al vernietigt.

Bloem of plant, die hij bestaart,

ontkleurt, verflenst, ontblaârt,

waar híj door de dreven waart!

[p. 144]

 

Zoo waart door het groene leven

 

een geest, die niemand spaart.

 

Wanhoop zijn prijsgegeven,

 

wie zijn holle blik bestaart,

 

in de dreven van 't groene leven!

 

 

 

Als stervenden, veeg en vaal,

 

zie ik de kelken hangen....

 

Ik droom van verlepte wangen,

 

doodschedels, zwart en kaal,

 

ik, stervende, veeg en vaal!

 

 

 

Zoo sterven de liefden der menschen,

 

dooft de dartele vlam van 't geluk....

 

Met elken herfstwindruk

 

waaien henen ons hopen en wenschen.... -

 

Zoo sterven de liefden der menschen!