Claribella

[p. 46]

XXI.

Gelijk de vlinder,

bedwelmd van geuren,

éen stonde op 't randje des bloemkelks rust,

en honigdronken

vergeet te nippen,

en vleugelklappert van wonne en lust,

zóo welt almachtig

mijn gansche ziele

mij naar de lippen, als Gij die kust,

spreidt op uw mondje

haar wiekjes open:

twee laaiende vlammen, door niets gebluscht.