Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijStemme: O soetste nymphe schoon.
SYlvester jongh bejaert,
Gewoon ten bossche-waert
Sijn dertel vee te leyden,
Plagh op een holle riet
Te speelen menigh Liedt,
Terwijl sijn Schaepjens weyden.
2. Hy noch vry van de min
Beloegh met dommen sin
De soete vrouwe-lusten,
En sijn genoegen was
Alleen in ’t klaver-gras
Met sijne kudd’ te rusten.
| |
[pagina 123]
| |
3. Tot dat hy eens bevondt
De schoone Rosemondt
In ’t groene ligghen slapen.
Die heel vermoeyt van gaen,
Ontrent Sylvesters baen
Een slaepken quam te rapen.
4. Den Herder heel ontrust
Werdt innighlijck belust
Om haer te gaen beloncken,
En hy die in sijn hert
Noyt voelde minne-smert,
Begon oock me te voncken.
5. Sylvester liet sijn oogh
Ghedurigh van om-hoogh
Op Rosemonde speelen,
En lossende een sucht,
Vol vrees en vol genucht,
Meynd’ haer een kus te steelen.
6. Maer soo Sylvesters handt
Aen-raeckte maer den kant
Van hare poesle wangen,
Vloogh uyt haer roose-mondt
Een adems-dauw terstondt,
Waer door hy wierdt bevangen.
7. Och, seyd’ hy, Herderin,
Is dat de soete min,
Die Pan my heeft bevolen?
Door een onnoosel lust,
Dat ick eens heb gekust,
Wordt my mijn hert gestolen.
Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht. |
|