Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 109]

Herders-sangh. Tusschen Phyllis ende Galathea.

Stemme: Van labberdaenken.

Phylis.

O Galathea, mijn soete Goddinne,
O schoonste Nymphe van dit wout,
Waerom is ’t dat ghy u weder-minne
Van my soo langh af-keerigh houdt?
Daer ghy van binnen // uw’ sinnen wel siet
Dat u van Phyllis,, noyt gril is geschiedt,
Daer ick van landen // van panden, van wey,
Ben on-gelijcker // en rijcker dan ghy.

Galathê.

2. Ey! rijcken Phyllis, wat sal hier af komen?

Houdt vry uw’ Ossen en Schapen op stal,

[p. 110]

 

Al komt ghy over u kudde te roemen,

 

Daerom ick u niet minnen en sal.

 

Hierom dan Herder // niet verder en denckt,

 

Eer ghy mede // u reden verkrenckt:

 

Want yeder Maget // bestaget soo vry

 

Yemandt met sinnen // te minnen als dy.

 

Phyllis.

 

3. Stadigh ontfangh ick u trotsige reden,

 

Wat ick u oyt heb voor-geleydt?

 

Gelijck ghy over dry dagen geleden

 

Een arrem kusjen my hebt ontseydt,

 

Als Amarillis, naer Phyllis vertreck,

 

Met uwen luste // u kuste uyt geck,

 

Daer ick gave // als slave mij handt,

 

Dat ick mijn leven // sou geven tot pandt.

 

Galathé.

 

4. Is dat, ô Phyllis! uw’ eerste ontmoeten,

 

Dat ghy my voor belooningh thoont,

[p. 111]

 

Dat Amarillis my selve quam groeten,

 

Dan een soentjen my heeft gejont?

 

Daer ick doch immer // hem nimmer en sagh,

 

Hoe soud’ ick konnen // hem jonnen een lach?

 

Daerom, ô Phyllis,, mijn wil is dat ghy

 

Laet dees gepeysen // nu reysen op zijd.

 

Phyllis.

 

5. Heb ick u Galathea doen spreken,

 

‘k Bidd’ u neemt dat niet qualijck af.

 

Galathê.

 

O neen, ô Phyllis! maer wildy u wreken,

 

Omhelst my, dat is voor een straf.

 

Phyllis.

 

O Herderinne // uw’ minne beleeft

 

Maeckt dat u Strijder // wat blijder nu leeft.

 

Galathé.

 

Herder volherdy // soo werdy bemindt,

 

Want het verblijden // het strijden verwint.

Naer ’t duyster hoop’ ick ’t licht.