Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden
(1650)–Jan Mommaert–
AuteursrechtvrijStemme: Gheluckigh is den mensch.GOdlijck-vercierde // Vrouw,
Die vierig in mijn sinnen // staet,
Vw’ hoogh-gevierde // trouw
Mee-doogend’, my gewinnen // laet,
Op hem ’t beminnen // slaet,
Die door dijn leven // leeft,
En ’t sijn begeven // heeft.
2. Dijn leven leeft // in my,
En heeft het mijn gedreven // neer,
Mijn leven sweeft // in dy,
| |
[pagina 81]
| |
En soeckt sijn s’levens leven // weer,
Daer u verheven // eer
Mijn trouwe deughden // loont,
En ’t hert met vreughden // kroont.
3. Verflaude krachten // rijst,
En lof-sanght u verkoren // Bruyt,
Die uw’ gedachten // spijst,
Met vreugt, en haren toren // sluyt:
O wel-geboren // spruyt!
Dijn weerdt-gepresen // aert
Mijn ziels genesen // baert.
4. Den schoon gehulden // Krans
V voor-hooft heeft om-dreven // wis,
Die vol van gulden // glans
Der Goden, selfs door-weven // is,
Door u gegeven // is
Den geur van Floras,, schat,
Met ’t eel Pandoras,, vat.
5. Den nijdt sijn herte // knaeght,
Om dat uw’ deught victory // vecht,
Daer sy haer smerte // klaeght,
Ghy teeckens der gelory // recht,
’t Welck in memory // hecht
Des tijdts geweteniss’,
Vry van vergeteniss’.
6. Princes, die boven // all’
Wat aerts is, uwen throone // plant,
Daer elck u loven // sal,
Dat gy der maegden kroone // spant:
Jont my uw’ schoone // handt
Die my voor ’t sneven // hoet,
En stervend’, leven,, doet.
Levende sterf ick. |
|