Het Brabandts nachtegaelken, met zijn driederley gesangh, te weten minne-liedekens, herders-sanghen, ende boertigheden

[p. 29]

[Als ick was in ’t bloeyen van mijn tijd, in ’t groeyen van mijn jaren]

Stemme: Baletti d’Alckmaer.

ALs ick was in ’t bloeyen van mijn tijd, in ’t groeyen van mijn jaren,
In ’t groenste, in ’t soetste, in ’t sotste van mijn jeught,
Docht ick noyt my selven met een vrouw, oft vrouwsgelijck te paren,
Maer te leven vry on-gebonden in de vreught:

Och ick wirp ’t soo veer,

Ende dacht altijdt weer,

Die een vrou heeft, heeft in ’t gemeyn een Heer.

2. Al ’t gheloop, ghevley, ghekus, gesoen, dat ander Vryers deden,

Schilt-wacht staen by nacht voor des Dochters doove poort,
Dochten my uyt-druckelijck te sijn de meeste sotticheden,
Die men oyt ter werelt ghesien hadd’, oft ghehoort:

[p. 30]

 

d’Edel vryigheydt,

 

Heb ick oyt gheseydt,

 

Gaet verr’ boven de gunste van de Meydt.

 

3. Hoe verciert, hoe prachtigh op-ghetooyt met stricken, kant, en boorden

 

Of ’t d’aller-schoonste Maeght was, ‘k en achten ’t niet een hayr,

 

Ick en vond’ noyt Juffrouw die soo schoon was, datse my bekoorde

 

Tot d’alder minste minn’ door haer trots ghebaer:

 

Want ick docht altijdt,

 

Hy is geck die vrijdt,

 

En sijn jeught in haer groenigheydt verslijt.

 

4. Maer, eylaes! ’t is wel met my verkeert, een blixem uyt de oogen

 

Van een nimmer hoogh-genoegh-gepresen Maeght,

[p. 31]

 

Is onlanghs op mijn ys-koude borst met sulcken brandt gevlogen,

 

Dat my niet ter werelt dan haer persoon behaeght:

 

Nu en doe ick niet,

 

Als bedencken yet,

 

Waer door ick hare weder-min gheniet.

 

5. Even als de Persianen sterc de gulde Son aen-baden,

 

Bidd’ ick aen den glans van haer hemelsche gesicht:

 

Want haer deught, haer eerbaerheydt, haer gheest, haer aerdige cieraden

 

Hebben alder-meest desen brandt in my gesticht;

 

Ach! haer kloeck beleydt,

 

Haer groot-achtbaerheydt,

 

Is een hemel vol alle lieflijckheydt.

 

6. Dus Goddin, soo verr’ ghy eenichsins wilt hooren naer mijn klagen,

[p. 32]

 

Soo sal al mijn gemoedt met blijdschap zijn vervult,

 

En ghelooft dat noyt des wereldts rond’ heeft trouwer vriendt gedragen,

 

Als ghy my, in als wat ghy wenscht, bevinden sult;

 

Daerom, Lief, gunt my,

 

Dat ick vrolijck vry,

 

En u seer ghedienstigh vly.

Gunst baert nijdt.

Soo ick gesloten blijf, soo ben ick inden noodt;
Soo ick ontsloten word’, soo gae ick in de doodt.
VVat sal ick maken dan? hoe sal ick dit ontgaen?
Soo ick mijn vryheydt soeck’, soo word’ ick doch gevaen.