Pierre Kemp. Man in het zwart, heer van het groen

Pierre Kemp (1886-1967) neemt een bijzondere plaats in de Nederlandse letterkunde in vanwege zijn korte kleurrijke gedichten met een ‘kinderlijke’ visie op de werkelijkheid. Tot zijn dood op tachtigjarige leeftijd bleef hij een fervent liefhebber van muziek en vrouwelijk schoon.

Na zijn vervroegde pensionering als mijnbeambte in 1946, waarmee hij tevens een periode als dichtend forens afsloot, wijdde hij zich geheel aan de poëzie in zijn woning aan de Turennestraat in Maastricht. Het dagelijks leven van de altijd in het zwart geklede dichter was gespeend van het kleurrijke dat zijn poëtische wereld zo vervulde. ‘Ik vraag me zelf soms af, hoe iemand die zo kleurrijk is in zijn rijmen, er zo bij kan lopen,’ schreef Pierre Kemp in een brief.

In deze aflevering van De Engelbewaarder vindt men bijdragen van o.a. Harry Prick, Fernand Lodewick, Fred van Leeuwen en Jef Leunissen, die Kemp de laatste twintig jaar van zijn leven van zeer nabij hebben gekend. Niet in de laatste plaats komt Kemp zelf aan het woord in brieven en interviews. Daarnaast bevat dit nummer niet eerder gepubliceerde gedichten en foto's en een bibliografie.

Met dit alles wordt een zo compleet mogelijk beeld gegeven van de dichter over wie tot op heden betrekkelijk weinig bekend was.