Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Willem I]

WILLEM I graaf van Holland, 1203-22. Voor zijn broer Dirk VII bestuurde hij omstreeks 1200 de graafschappen in Midden-Friesland en werd toen in den strijd tusschen Welfen en Staufen gewikkeld. Hij stond aan den kant van Philips van Zwaben en bestreed den bisschop van Utrecht, dien hij in Stavoren gevangen nam. Maar weldra (1202) moest hij zich diep voor hem vernederen. Na den dood van zijn broer (1203) verklaarde hij zich tot graaf van Holland, maar moest het land

[p. 1211]

met wapengeweld veroveren op Dirk's dochter Ada, in der haast gehuwd met graaf Lodewijk van Loon. Aanvankelijk had Willem groot succes, maar in 1204 kwam Lodewijk opnieuw opdagen met talrijke bondgenooten uit de welfsche coalitie en behaalde bij Voorschoten een overwinning. Kort er op viel de coalitie weer uiteen, zoodat Willem in het bezit van het graaf schap bleef, ofschoon Lodewijk in 1206, 1207 en in 16 zijn veroveringspogingen herhaalde. Na 1208 erkende Willem Otto IV als Keizer en bleef hem trouw tot na den slag bij Bouvines in 1214, waar Willem aan de zijde van de engelsch welfsche partij streed. Willem hield van ridderlijke krijgsondernemingen, vergezelde daarom den fran schen prins Lodewijk naar Engeland, om den adel tegen koning Jan zonder Land te onder steunen (1216) en ging in 1217 met velen zijner onderdanen ten kruistocht. Na de overwintering in Lissabon landde hij 26 April te S. Jean d'Acre en trok van daar naar Egypte, waar hij bij de bestorming van het voornaamste fort helden daden verrichtte (24 Aug. 1218). Hij stierf in 1222.

Zie: P.J. Blok, Geschiedenis van het Nederlandsche volk I (1923) 172-173; R. Post, Geschiedenis van Nederland I 1935, 202-217.

Post