Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Schotel, Johannes Christianus]

SCHOTEL (Johannes Christianus), schilder, geboren 11 November 1787 te Dordrecht en aldaar overleden op 21 December 1838. Zijn eerste opleiding kreeg hij te Dordrecht bij den kaarslichtschilder A. Meulemans. Het was echter Martinus Schouman, in zijn tijd de beste zeeschilder, die zijn meest directe leermeester werd. Twee jaar heeft Schotel bij hem gewerkt. In 1808 heeft hij zijn eigen atelier en begint reeds spoedig naam te maken. Hij maakte ernstig studie van de natuur en geen storm kon hem weerhouden om er met zijn boot op uit te gaan. Ook heeft hij allerlei schepen geteekend, waarvan o.a. goede voorbeelden zijn in het Rijksprentenkabinet te Amsterdam, waar zich eenige schetsboeken bevinden.

[p. 892]

Zijn hard werken werd met succes bekroond; hij ontving vele bestellingen en verscheidene lidmaatschappen van binnen- en buitenlandsche academies. Hij verwerft een eerepenning van Felix Meritis en van de Academie van schoone kunsten te Brussel. Als de Prins van Oranje den Czaar van Rusland een paar schilderijen van Schotel aangeboden heeft, laat deze zijn waardeering blijken door den schilder een gouden snuifdoos met brillianten te schenken.

Onder zijn leerlingen treffen wij in de eerste plaats een van zijn zoons Petrus Johannes aan, geboren uit zijn huwelijk met mej. P.E. van Steenbergen. Zijn stadgenooten toonden hun waardeering voor hem door in het koor van de Groote kerk te Dordrecht, een jaar na zijn overlijden een gedenkteeken voor hem op te richten (1839).

Zijn portret is in prent gebracht door M. Mourot, J.J. Eeckhout, H.J. Backer, A. Duncan, P.H.L. v.d. Meulen, en komt voor in Immerzeel, III, 75.

Zie: G.H. Marius, De Hollandsche Schilderkunst in de 19e eeuw (1920), 69-70; J. Immerzeel Jr., De levens en werken der Hollandsche en Vlaamsche kunstschilders, beeldhouwers, graveurs en bouwmeesters (1843) III, 75. 76; U. Thieme u. F. Becker, Allgem. Lexikon der bildenden Künstler XXX (1936), 266.

van Guldener