Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Roest van Limburg, Mr. Theodorus Marinus]

ROEST VAN LIMBURG (Mr. Theodorus Marinus), geb. te Rotterdam 8 Juli 1806, overl. te Florence 3 Mrt. 1887, was de oudste zoon van Jacob Adriaan Roest van Limburg en Sara Cornelia Rochussen.

Hij werd 12 Oct. 1830 aan de universiteit te Leiden ingeschreven, waarschijnlijk na er reeds eenige jaren oningeschreven gestudeerd te hebben en promoveerde er 26 Nov. 1831 in de rechten op een dissertatie De jure reipublicae cum deficientibus ab alia republica provinciis, velut cum civitate sui juris, agendi.

Hij zette zich als advocaat te Arnhem neder en werd omstreeks 1835 tevens redacteur van de Arnhemsche Courant, aan welke hij een voor dien tijd, toen in Noord-Nederland nagenoeg iedereen nog geheel tevreden over Willem I en zijn beheer was, zeer radicale richting gaf. Naar gezegd, om zijn gevreesde oppositie kwijt te raken, werd hij in een geheel andere richting gestuurd door zijn benoeming 10 Dec. 1841 tot raad van legatie aan het departement van Buitenlandsche Zaken. Het doel werd niet bereikt, want de oppositie der Arnhemsche Courant werd kort daarna veel heviger.

Op 3 Apr. 1843 werd Roest benoemd tot secretaris van legatie bij het gezantschap te Weenen, in 1845 tot zaakgelastigde te Athene en 18 Mei 1846 werd hij op non-activiteit gesteld. In Aug. 1851 werd hij tot zaakgelastigde te Lissabon, op 15 Oct. 1856 tot gezant te Washington benoemd.

Op 8 Juni 1868 werd hij tot tijdelijk minister van Buitenlandsche Zaken in het toen gevormde liberale kabinet van Bosse-Fock (dl. IV, kol. 258) opgenomen en op 15 Aug. d.a.v. werd hem die portefeuille met ingang van 1 Sept. definitief toevertrouwd. Hij heeft als zoodanig de jaren voor en na den fransch-duitschen oorlog van 1870 medegemaakt. Hoewel onze onzijdigheid bewaard gebleven is en vooral doordat de oorlog zoo kort geduurd heeft, zijn groote moeilijkheden, gelijk zijn voorganger gehad heeft, uitgebleven. In de Tweede Kamer had men weinig vertrouwen in hem; zij die zijn vrienden niet waren vergeleken hem bij de Drenkelaers, twee figuren uit romans van van Lennep.

[p. 825]

Hij verzocht nog, voor het geheele kabinet heenging, ontslag, dat hem 12 Dec. 1870 eervol verleend werd. Hij is daarna in het buitenland gaan wonen.

Hij huwde Isabella Cass, een Amerikaansche, geb. 28 Oct. 1820.

Hij schreef, uitgezonderd de laatste brochure, alles in den tijd van zijn redacteurschap: vertaling van N. Machiavelli, Lessen van staatkunde of redeneringen over de tien eerste boeken van Titus Livius (Rott. 1836); Iets over het duel als onderwerp van wetgeving (Rott. 1836); De Nederlandsche stemmen voor de regtbank van het publiek gebragt (Rott. 1836); De vorst in constitutioneele staten (Rott. 1836; hiervan verscheen hetzelfde jaar een tweede druk); Liberalismus (Leiden 1837); Ontwerp van regtstreeksche verkiezing en zamenstelling der Staten-Generaal in Nederland (Arnh. 1839); De grondwet moet een nationale kracht wezen (Arnh. 1840); Aan wie zal het door den Koning goedgekeurde ontwerp worden voorgelegd, aan de Staten-Generaal of aan de stemgeregtigde natie? (den Haag 1848).

Ramaer