Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Rappard, Anthon Gerard Alexander, ridder van]

RAPPARD (Anthon Gerard Alexander, ridder van), schilder en etser, geboren 15 Mei 1858 te Zeist, en 1892 overleden te Santpoort. In Utrecht bezocht hij de H.B.S. en nam er tevens teekenles. In 1876 gaat hij naar de Academie van beeldende kunsten te Amsterdam. Voor zijn leertijd om was, is hij in 1878 naar Brussel gegaan, waar hij lid wordt van de vereeniging L'Essor, die vele vooruitstrevende kunstenaars telt. Er zijn verschillende hollandsche schilders, met wie hij vriendschap sluit, o.a. Haverman en van Gogh. Van de vriendschap met Vincent kunnen wij ons een denkbeeld vormen door enkele brieven, die van hen bewaard zijn. Als van Rappard na een verblijf in Parijs in 1881 wegens ziekte naar Utrecht teruggaat, correspondeeren zij geregeld. Beiden hadden zij groote bewondering voor de engelsche illustraties, die o.a. in The Graphic verschenen. Beiden verzamelden zij die en stuurden ze elkaar geregeld toe. Van Rappard bezoekt Vincent in de nuenensche pastorie en ook Vincent bracht een bezoek aan van Rappard's ouderlijk huis te Utrecht. De vrienden werden altijd graag door zijn ouders ontvangen. Van Rappard zag zeer duidelijk het moeilijke karakter van Vincent, doch had tegelijk een groote bewondering voor zijn werk. In 1885 kwam het tot een breuk, toen Vincent een brief ongeopend terugzond. Van Rappard had hem nl. een aanmerking over zijn werk geschreven, die Vincent niet verdroeg.

Wenckebach is een trouw vriend voor van

[p. 779]

Rappard gebleven. Zij hadden elkaar in Utrecht leeren kennen in ‘de Schelvischclub’, waar vroolijke avonden werden gehouden. Van Rappard maakte er illustraties voor de convocatie-biljetten. Technisch trachtte hij zooveel mogelijk vooruit te komen, waartoe hij 's avonds nog teekende op de vereeniging ‘Kunstliefde’. Zijn werk draagt dan een ernstig karakter. Als hij 28 jaar is, gaat hij nog eens naar de academie om naar model te schilderen. 3 jaar later vestigt hij zich, thans getrouwd, te Santpoort, en van hieruit trekt hij veel naar Haarlem, waar hij zijn onderwerpen zoekt in de katoenweverij van de Poll. 's Avonds werkt hij op het haarlemsch teekengenootschap ‘Kunst zij ons doel’. In dezen tijd voltrekt zich een verandering in zijn kunstopvatting. Hij is een zeer bescheiden kunstenaar, die altijd onvoldaan bleef over zijn werk, zelfs zoo, dat hij het niet graag aan anderen liet zien. Wanneer hij in 1892 sterft, heeft hij kort te voren gezegd, dat hij niets had kunnen bereiken van wat hij gewenscht en gewild had. Zelfs zijn beste vrienden konden eerst na zijn dood zijn oeuvre volledig leeren kennen. Zijn weduwe legateerde het aan den schilder Wenckebach om het meer bekend te maken. In verschillende collecties is van Rappard verlegenwoordigd. Het Rijks-prentenkabinet te Amsterdam bezit 70 teekeningen van hem.

Zijn portret bestaat als prent van J.H. Hoffmeister.

Zie: U. Thieme und F. Becker, Allgem. Lexikon der bildenden Künstler XXVIII (1934), 19; G.H. Marius in Onze Kunst (1913) I, 189-205.

van Guldener