Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Jellema, Johannes]

JELLEMA (Johannes), geb. te Midlum 17 Dec. 1706, overl. te Makkinga 18 April 1790, zoon van meester Albert Jellema, liet zich 9 Sept. 1723 inschrijven als student aan de hoogeschool te Franeker en werd op 1 Aug. 1729 tot candidaat onder de classis Leeuwarden bevorderd. Als zoodanig nam hij gedurende eenigen tijd den dienst waar voor Ds. J. Geelkerken te Haarlem, ontving daarna een beroep naar Makkinga c.a., dat op 1 Mei 1737 werd geapprobeerd, waarna den 19en van die maand zijn intrede volgde. Hij bleef hier werkzaam tot zijn dood, die plotseling intrad. Hij was gehuwd met M. Horstenius, dochter van Ds. J. Horstenius, in 1736 als emeritus van Noordwolde overleden. Jellema genoot eenige bekendheid als dichter van latijnsche verzen. Zoo zijn van hem gedrukt een vers op de inaugu-

[p. 434]

ratie van prof. Abraham Wieling (1727) en prof. J.O. Schacht (1728), een dichterlijk grafschrift op Ds. Tiberius Arnoldi (overl. 1741) en een gedicht aan G. Benthem bij diens bevestiging als predikant te Oldeholtpade. Bovendien is de rede bekend, waarmede hij op de friesche synode van 1750 het rapport der correspondenten opende en het nut der synoden betoogde naar aanleiding van Joh. 19:23, 24, vergeleken met Psalm 22:19 over den rok zonder naad.

Zie: T.A. Romein, Naamlijst der predikanten van Friesland (Leeuw. 1886), 670; W.B.S. Boeles, Frieslands hoogeschool en Athenaeum (Leeuw. 1876) II, 428, 429; S. Cuperus, Kerkelijk leven der Hervormden in Friesland tijdens de Republiek (Leeuw. 1916) I, 28; Schotel, Kerkelijk Dordrecht II, 319, 320; de Bie en Loosjes, Biogr. Woordenb. ('s Gravenh. 1931) IV, 535.

Wumkes