Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Verheijen, jhr. Mr. Franciscus Xaverius]

VERHEIJEN (jhr. Mr. Franciscus Xaverius), geb. te Loon op Zand 11 Febr. 1779, overl. aldaar 22 Aug. 1854, was de jongste zoon van J.B. Verheijen, die volgt, en Wilhelmina Cornelia de Roy van Wychen.

Hij werd te Leiden 7 Mei 1800 als student ingeschreven en promoveerde aldaar in de rechten 19 Mrt. 1803 op stellingen.

Hij werd 11 Apr. 1808 door koning Lodewijk tot kwartierdrost te 's Hertogenbosch benoemd en nam bovendien na het ontslag van zijn ambtgenoot Havermans (dl. I, kol. 1034) diens betrekking eenige maanden waar. Na de annexatie van Brabant door Frankrijk in Mrt. 1810 werd hij in zijn ambt te 's Hertogenbosch gecontinueerd onder den titel sous-préfet.

Toen 's Hertogenbosch in het begin van 1814 nog in de macht der Franschen was, werd 8 Jan. van dat jaar R.P. de Runck tot waarnemend commissaris (dit was nu de titel voor hetzelfde ambt) voor de 3 noordelijke, en 26 d.a.v. W.J.J. van Franckenberg en Proschlitz tot waarnemend commissaris voor de 5 zuidelijke kantons van het

[p. 1194]

arrondissement benoemd. Nadat de fransche troepen afgetrokken waren, was hij, die den tijd van het beleg te 's Hertogenbosch gebleven was, weder voor een ambt beschikbaar en werd hij 15 Febr. 1814 benoemd tot waarnemend commissaris in het arrondissement Breda.

Hij was een der notabelen, die 29 Apr. 1814 tegen de grondwet stemden uit religieuze bezwaren; zij werd met 448 tegen 26 stemmen aangenomen.

Op 29 Aug. d.a.v. werd hij benoemd tot griffier der Staten van Noord-Brabant. Hij is dit tot zijn dood gebleven en is de hootdambtenaar, die deze betrekking het langst heeft waargenomen. Kort voor zijn overlijden heeft een der leden van Gedeputeerde staten, G. Buysen, zijn dienst eenige maanden waargenomen.

Hij werd in 1831 in den adelstand verheven.

Hij huwde 26 Nov. 1815 Sophia Maria Jacoba Josepha de Roy van Zuydewijn, geb. 23 Jan. 1791, overl. 21 Mei 1868, bij wie hij 4 zonen en 2 dochters had. Een der zonen is J.B.A.J.M. Verheijen (dl. IV, kol. 1378).

Ramaer