Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Samerius, Henricus]

SAMERIUS (Henricus), geb. in 1540, overl. den 5. Jan. 1610 te Luxemburg. Hij trad in 1561 in de sociëteit van Jezus, werd priester gewijd in 1565. Toen Maria Stuart door Elizabeth van Engeland gevangen gehouden werd, zonden de oversten der orde P. Samerius naar de ongelukkige koningin, om haar bij te staan; en jaren lang was hij haar biechtvader.

Naar het vasteland teruggekeerd, werd hij met den geestelijken arbeid in het leger belast. Ten behoeve der spaansche krijgslieden was een Missio castrensis, legermissie, begonnen, waarvoor Samerius bestemd werd. Veel verbleef hij te Groningen, doch in 1591 vinden wij hem ook te Deventer en te Nijmegen en in 1592 nogmaals te Nijmegen. Van Mei tot Juli 1592 maakte hij het beleg mee van Steenwijk in Overijsel. Zijn aankomst was als een triomf door het gejuich der spaansche soldaten,- die hem van elders kenden. Als één man zwoeren zij de stad tot het uiterste te zullen verdedigen Daar P Samerius steeds de eerste was in het gevaar, zag men het haast als een wonder aan, dat hij ongedeerd bleef.

Eindelijk deed Prins Maurits eervolle voorstellen tot overgave. De spaansche bevelhebber stemde toe, mits ook den Jezuïet vrije altocht gewaarborgd werd. Prins Maurits nam de voorwaarden aan.

[p. 929]

Toch werd Samerius gevangen genomen, waarschijnlijk door de Engelschen, die onder Maurits dienden en het den pater niet konden vergeven, dat hij Maria Stuart in de gevangenis had bijgestaan, wat zij beschouwden als verraad tegen Elizabeth. De spaansche soldaten duldden de gevangenneming niet en liepen te hoop, roepende, dat het krijgsrecht was geschonden, en dat zij zonder den pater niet zouden aftrekken. Samerius werd op bevel van Prins Maurits vrijgelaten, die overigens in de gevangenneming wellicht geen deel heeft gehad.

Samerius werkte hierna nog eenige jaren te Groningen. In 1594 werd Gioningen na een langdurig beleg gedwongen zich aan Prins Maurits over te geven, zoodat ook P. Samerius en twee metgezellen de stad moesten verlaten.

Zie: Groning. Volksalm. (1908).

Kleijntjens