Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Rau, Sebald]

RAU (Sebald), geb. te Herborn in Duitschland omstr. 1724 (verschillende geboortejaren worden opgegeven), overl. te Utrecht 10 Jan. 1818, zoon van Johann Eberhard Rau, hoogleeraar te Herborn, eerst in de oostersche talen, daarna in de theologie en philosophie, en van Augusta Catharina Hamel.

Reeds vroeg werd zijn aandacht gevestigd op den roem der nederlandsche oriëntalisten. In zijn geboorteplaats kwam hij in aanraking met Jan Jacob Schultens, die daar in dien tijd hoogleeraar was. Op raad van diens vader, den beroemden Albert Schultens, maakte hij een studiereis naar Nederland. In 1749 werd hij lector in de oostersche talen aan de universiteit te Utrecht, in 1750 buitengewoon en in 1752 gewoon hoogleeraar in hetzelfde vak, terwijl hij in 1756, bij den dood van Mill, ook de hebreeuwsche antiquiteiten te doceeren kreeg. In 1771 werd hij ook theologiae typicae et exegeticae professor. Hij heeft zijn ambt vervuld tot 1810, toen hij wegens hoogen ouderdom aftrad.

Rau kan genoemd worden onder de beste vertegenwoordigers van de oostersche studie hier te lande in de 18de eeuw. Van zijn tijdgenooten, de Schultensen, onderscheidt hij zich hierin, dat zijn studierichting minder eenzijdig linguistisch en meer historisch is. Hij sluit meer aan bij zijn duitschen tijdgenoot J.D. Michaelis. Zijn inzichten leert men het best kennen uit een redevoering, die hij op 2 Apr. 1770 bij het einde van

[p. 842]

zijn tweede rectoraat heeft gehouden. n.l. de Oratio de judicio in philologia Orientali regundo.

De geschriften, die Rau heeft nagelaten, hebben grootendeels betrekking op onderwerpen uit de antiquiteiten, bijv.: Dissertatio philologica de Vindemia et Torcularibus veterum Hebraeorum (1755); Dissertatio de aedibus veterum Hebraeorum (1764); Dissertatio de armis veterum Hebraeorum (1781).

Blijkens handschriften van Rau, die zich in de utrechtsche universiteits-bibliotheek bevinden, strekte zijn taa studie zich behalve op het gebied van het oudtestamentisch Hebreeuwsch uit op dat van het Syrisch, Samaritaansch, Arabisch en de rabbijnsche literatuur.

Zijn portret is gegraveerd door Grape.

Zie: Jöcher-Rotermund-Adelung, Gelehrten-Lexicon (waarin een opgave van zijn werken); S. Rau, Oratio de beneficiis a Deo Opt. Max. inde a iuventute in se collatis (1805); J. Nat, De studie van de Oostersche talen in Nederland in de 18e en de 19e eeuw (1939), 114 vlg.

Nat