Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Huet, Mr. Rudolf Hendrik Johan Gallandat]

HUET (Mr. Rudolf Hendrik Johan Gallandat), den 4. Nov. 1836 te Norg geboren, overl. 10 Nov. 1902 te Haarlem, was de 2e zoon van Pierre Gédéon Huet (officier van gezondheid en achtereenvolgens geneesheer te Gendringen, Zalt-Bommel, Norg en Hulst) en Maria Catharina Albertina Sophie Veeren (overl. 3 Jan. 1843). In dankbaar aandenken aan de lieve tweede moeder voor zijn jongens, Maria Charlotta Louise Gallandat, met wie de weduwnaar 27 Mrt. 1844 trouwde en die 23 Oct. 1849 kinderloos overleed, had de vader in 1860 den naam Gallandat bij den zijnen genomen. Op achtjarigen leeftijd kwam Rudolf te Hulst op de fransche school. De weetgierige jongen kreeg er ook les in Latijn en Grieksch, vóór hij naar het gymnasium in Leiden ging. Daar werd hij in 1855 ingeschreven als student in de letteren. Vooral de colleges van prof. M. de Vries trokken hem zeer aan, evenals op het gymnasium de lessen van Dr. L.A. te Winkel. In Juni 1858 deed hij zijn candidaats in de letteren, twee jaar later in de rechten (beide summa cum laude) en verkreeg in Juni 1862 den doctoralen graad in het romeinsch en hedendaagsch recht. De jonge Mr. oefende nooit practijk, alleen diende hij gaarne onvermogenden met raad. Groote voorliefde behield hij voor taal, in het bijzonder voor de germanistiek, ter bestudeering waarvan hij in Apr. 1863 naar Berlijn ging. In 1864 werd hij aan de pas opgerichte H.B.S. te Zutphen benoemd voor Nederlandsch, aardrijkskunde, staats- en handelswetenschappen. Twee jaar later trok hij naar het rotterdamsche gymnasium, om er les te geven in Nederlandsch en geschiedenis, maar bleef op verzoek eenige lesuren in Zutphen aanhouden. Het lesgeven bleek hem te groote inspanning; na een ernstige, langdurige ziekte vroeg en kreeg H. in Juli 1869 eervol ontslag. Korten tijd werkte hij voor een verzekeringsmaatschappij te Amerongen, tot hij in 1870 na den dood van zijn schoonvader diens zijden builgaasfabriek (firma Wed. A. le Grand et Belain) in Haarlem, waar hij het vorige jaar was gaan wonen, overnam. Voor dit bedrijf ging hij zich in het buitenland theoretisch en practisch bekwa-

[p. 428]

men, om zooveel mogelijk de weverij in stand te houden, waaraan uiteraard vele moeilijkheden waren verbonden. Ze kostte hem, te onbaatzuchtig en te idealistisch werkgever, jaar op jaar meer geld, de afname van gaas, dat, blauw gekleurd, indertijd als kappengaas voor de mutsen der noordhollandsche boerinnen zeer in trek was, werd geregeld minder, zoodat de aloude tak van industrie welhaast ‘uitgebloeid’ raakte. Toen in 1880 zijn eenige jongen, leerling op het gymnasium, stierf en hij geheel vereenzaamd was - zijn vrouw en eenig dochtertje waren hem reeds vroeger ontvallen - zocht hij verpoozing in zijn lievelingsstudie. In 1868 had de Mij. der Nederl. Letterk. te Leiden en in 1869 het Histor. Genootschap te Utrecht hem tot lid verkozen. Tot degelijk letterkundigen arbeid, zooals hij voornemens was met een werk over ‘Betje Wolff en haren tijd’ voelde hij zich wegens wankelende gezondheid niet meer in staat; hij beperkte zich tot een boekje Van en over Betje Wolff, geb. Bekker (Haarlem 1884), waarin brieven en stukken naar een H.S., dat hij vond onder de talrijke familiepapieren van zijn overleden oom Daniël Theodore Huet, die ze gebundeld had met het opschrift ‘Brieven van Betje Wolff en Aagje Deken aan mijne Moeder’. Ook was het hem een welkome afleiding, tot lid en voorzitter van Commissies van toezicht op het openbaar onderwijs, van de Kamer van koophandel, tot secretaris van het bestuur van het in 1883 ingestelde Schuurman Schimmel van Outeren-fonds en in 1880 tot lid van den Gemeenteraad te worden verkozen. Vele teleurstellingen, veelal het gevolg van verloren evenwicht, deden hem echter in 1890 zijn lidmaatschap van den raad neerleggen en bedanken als voorzitter van de Kamer van koophandel, omdat zijn overtuiging was, dat het nutteloos zou zijn langer zitting te houden. Zoo lang mogelijk hield hij het secretariaat van bovengenoemd fonds aan, daar het hem in staat stelde, onvermogende intellectueelen, die hij gaarne met voorlichting en lessen voorthielp, ook financieel te steunen. Den 10. Nov. 1902 bezweek H. na lang lijden aan suikerziekte. Het laatst schreef hij Een blik op de sijden-builgaasweverij in Haarlem dd. 17 Dec. 1897. Gallandat Huet trouwde 28 Juli 1864 met zijn nicht Françoise Esther Huet uit Haarlem, geb. 27 Febr. 1839. Zij overl. 16 Mei 1867. Hun twee kinderen overleden zeer jong: Walthera Charlotta, geb. 6 Aug. 1865, reeds den 3en Nov. 1868 en Pierre Gédéon, geb. 9 Oct. 1866, den 6den Sept. 1880.

Zie: Jaarboekje voor Haarlem (1903) VII-XI.

R. Zuidema