Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Brouckere, Charles de]

BROUCKERE (Charles de), geb. te Torhout in 1757, overl. te Brugge in 1850, was de zoon van Jean Baptiste de Brouckere en Marie Claire de la Croix. Hij studeerde te Leuven en behaalde daar 17 Juli 1782 den graad van licenciaat in de rechten. Hij werd advocaat te Brugge, in 1787 rechter te Oostende, in 1789 schepen van het Vrije van Brugge, een vrij uitgebreid rechtsgebied in den omtrek dier stad, waarvoor hij weder te Brugge ging wonen. Na de annexatie der Oostenrijksche Nederlanden door Frankrijk werd hij in 1794 president der civiele rechtbank van het departement Lys te Brugge en in 1799 raadsheer en kamerpresident van het hof van appèl te Brussel. Van 1803 tot 1813 was hij bovendien lid van het fransche Wetgevend Lichaam.

Toen de fransche bezettingen de Zuidelijke Nederlanden verlaten hadden, werd hij in 1814 secretaris van het departement van Binnenlandsche Zaken en Politie te Brussel. Na de vereeniging der beide Nederlanden werd hij bij koninklijk besluit van 16 Sept. 1815 benoemd tot gouverneur der provincie Limburg ter standplaats Maastricht. Hij was een bewonderaar van koning Willem I, dien hij 13 jaren met trouw gediend heeft. Hij ging de actie, die reeds in de eerste jaren van het koninkrijk door sommigen, meestal franschgezinde liberalen, tegen het nederlandsch bewind gevoerd werd, krachtig tegen. Hij kreeg gedaan, dat de staten van Limburg het aftredend lid der Tweede Kamer baron Surlet de Chokier in Juli 1818 niet herkozen, en ook later werden onder zijn invloed bijna steeds voorstanders van het gouvernement tot kamerlid gekozen.

Terwijl de Brouckere, hoewel niet clericaal, toch geen liberalen in de Kamer wenschte, was het hem een verrassing, dat zijn oudste zoon (die volgt), die in Juli 1826 door de limburgsche sta-

[p. 102]

ten tot Kamerlid gekozen was, zich onmiddellijk bij de toen nog kleine fractie der liberalen aansloot en spoedig een hunner hoofden werd.

Door de unie van liberalen en clericalen (door Willem I het monsterverbond genoemd), die in 1828 tot stand kwam, werd Surlet in Juli van dat jaar weder tot lid der Tweede Kamer gekozen na een afwezigheid van 10 jaren. Hierin vond de Brouckere aanleiding om ontslag als gouverneur van Limburg te verzoeken. Dit werd hem 3 Aug. 1828 met ingang van 7 d.a.v. verleend. Tevens werd hij tot lid der Eerste Kamer benoemd. Hij was de laatste Zuidnederlander, die in dat college benoemd is.

Hij zette zich na zijn ontslag als gouverneur te Brugge neder. Het lidmaatschap der Eerste Kamer verviel na den opstand door 's Konings besluit van 20 Oct. 1830. Na dien tijd heeft de Brouckere zich niet meer met staatszaken ingelaten.

Hij huwde Charlotte Marianne Colette de Stoop, bij wie hij 3 zonen en 2 dochters had.

De tweede zoon, Henri de Brouckere, was van 1826 tot 1830 substituut van den officier te Roermond, werd in Nov. 1830 in het district van dien naam tot lid van het Nationaal congres gekozen en is later belgisch minister van Buitenlandsche Zaken geweest van 31 October 1852 tot 30 Mrt. 1855. De vader werd in 1817 in den adelstand verheven.

Ramaer