vrouwenkliniek. Hij ontwikkelde, nog student zijnde, een nieuwe methode voor de operatie, bekend als de keizersnede, die thans slechts weinig gewijzigd, nog algemeen wordt toegepast. In 1861 promoveerde hij tot doctor in de heel- en geneeskunde en de bevallingsleer. Daarna bezocht hij nog eenigen tijd de universiteiten van Parijs en Berlijn, en vestigde zich vervolgens in 1862 als geneesheer te Luik, waar hij aan de universiteit verbonden was als preparator voor de colleges in de operatieve geneeskunde. Hier volgde hij ook nog vier jaren lang de colleges van professor Peters-Vanst in de pharmaceutische wetenschap, in welk vak hij in 1866 met den hoogsten lof promoveerde. Na het overlijden van zijn leermeester, met wiens dochter hij intusschen was gehuwd, volgde hij dezen in 1867 op, maar verwisselde eenigen tijd daarna van leerstoel en werd professor in de medicijnen, later in de gerechtelijke en therapeutische geneeskunde. Den 30. Sept. 1898 nam hij zijn emeritaat en vestigde zich als ambteloos burger te Brussel. Van zijn hand verschenen talrijke en
belangrijke werken op wetenschappelijk gebied.
Zie: A. Wehrens, Gedenkwaardige Limburgers: Jean Charles van Aubel in De Nedermaas (Febr. 1926), 82-83 (met portret); Extrait du Bulletin de l'Academie royale de medicine de Belgique, séance du 26 novembre 1904.
Verzijl