Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8

[Ramaer, Pieter Anthony (1)]

RAMAER (Pieter Anthony) (1), geb. te Kessel (thans gemeente Alem) 27 Jan. 1783, overl. te Utrecht 6 Oct. 1849, was de tweede zoon van Johannes Nicolaas Ramaer en Maria Cornelia Zijnen. Zijn vader, die president-schepen te Kessel was, overleed 4 Dec. 1794, diens vader J. Ramaer, die dezelfde betrekking te Bergeik bekleedde, was twee dagen te voren overleden. De fransche legers onder Pichegru overstroomden Brabant en overal pluderden de soldaten zooveel zij konden. De weduwe bleef met 9 kinderen, van welke de oudste 17 jaar was, achter, en de jeugdige Pieter werd naar zijn oom Antonie, die commissaris der verponding te Helmond was, gezonden. Deze nam hem als klerk op zijn kantoor, maar hij zag spoedig in, dat hij in het vak der belastingen geen voldoende toekomst had, en dat hij te weinig leerde. Zijn neef Allewaert, kapitein bij de rijdende artillerie te Heusden, dien hij in 1798 ontmoette, raadde hem, bij dat corps dienst te nemen. Hij werd 21 Mei van dat jaar volontair aldaar. In 1799 was hij bij het nederlandsche leger, dat onder Daendels tegen de Engelschen en Russen vocht, hij werd 10 Sept. te St. Maarten gewond, terwijl zijn paard onder hem werd doodgeschoten. In het hospitaal te Alkmaar verbleef hij tot zijn genezing.

Met de hollandsche hulptroepen voor den oorlog tegen Pruisen en Rusland ging hij in 1806 naar Noord-Duitschland. Hij was toen, hoewel reeds in 1804 aan het examen voor luitenant voldaan hebbende, nog steeds wachtmeester en verzocht daarom, van oordeel zijnde, dat hem na zijn prestatiën in 1806 een benoeming toekwam, die evenwel uitbleef, ontslag uit den dienst. Het gevolg hiervan was, dat hij 28 Jan. 1807 tot luitenant-adjudant bij den staf van het corps rijdende artillerie benoemd werd. De troep, tot welken hij behoorde, vocht in 1807 tegen de Zweden en hij woonde ook den slag van Friedland (14 Juni 1807) bij. In Juli 1807 ontving hij order om naar Holland te vertrekken tot het africhten van recruten.

In Aug. 1808 werd het corps, waartoe Ramaer behoorde, naar Spanje gezonden, het werd in Oct. onder de orders van generaal Sebastiani in de Mancha gebruikt, waar veel tegen guerrilla's gevochten werd. In Juli 1809 werd hij te Toledo, waarvan men vreesde, dat het door de Spanjaarden belegerd zou worden, met het bevel der geheele artillerie belast. Hij maakte ook de verdere ver-

[p. 1265]

dedigingswerken in orde en toen de vijanden 29 Juli voor de vesting verschenen, was die zoo goed in orde, dat zij 7 Aug. aftrokken. Op 21 Aug. onderscheidde hij zich bij Almonacid, 3 uren beoosten Toledo. Hij werd na afloop door den franschen generaal Rey omarmd, maar promotie bleef uit, ook omdat zijn kapitein, de latere minister van oorlog H.R. Trip, beter voor zichzelf dan voor zijn onderhoorigen zorgde.

Hij nam een belangrijk aandeel aan den slag bij Ocana van 18 tot 21 Oct. 1809, waar het fransche leger onder maarschalk Soult 30000 gevangenen maakte. Een paard werd daarbij onder hem doodgeschoten.

Daarna werd Andalusië veroverd en werd bij onder Trip belast met het in staat van verdediging brengen van een aantal forten tusschen Malaga en Gibraltar en daarna met het in orde brengen van batterijen in den omtrek van Almeria. Hij bleef hier tot het na den terugtocht uit Rusland door Napoleon noodig geoordeeld werd, Spanje te ontruimen en de goede krachten in Duitschland te gebruiken. Hij ging met zijn zeer gedunden troep naar Silezië, waar hij verscheidene gevechten, o.a. dat bij de Katzbach (26 Aug. 1813) bijwoonde. Hij werd daar gewond en door de Russen gevangen genomen, maar daar hij nimmer een eed aan Napoleon had willen doen (reden waarom hij al die jaren luitenant was gebleven), werd hij niet als ge vangene beschouwd, maar 26 Sept. d.a.v. als kapitein in het russisch-duitsche legioen onder den generaal graaf von Wallmoden-Gimborn in dienstgesteld. Hier deed hij onder Bernadotte, kroonprins van Zweden, dienst tegen de Denen en tegen het leger van maarschalk Davout. Hij kwam in Jan. 1814 in Nederland aan, waar hij met vergunning van Wallmoden verzocht in nederlandschen dienst over te gaan. Hij keerde bij zijn troep, die intusschen ook hier was aangekomen, terug en na lang aandringen werd hij 12 Apr. 1814 benoemd tot kapitein der rijdende artillerie te Utrecht.

Hij nam geen deel aan den slag bij Waterloo, werd in 1816 naar 's Hertogenbosch en in 1825 naar Breda verplaatst. In Aug. 1828 werd hij tot majoor bevorderd. Hij nam deel aan den Tiendaagschen veldtocht en verwierf de Militaire Willemsorde voor zijn daar bewezen diensten. Op 13 Febr. 1834 werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel en hij werd 25 Febr. 1835 plaatselijk commandant te Groningen. Op 28 Oct. 1840 werd hij benoemd tot kolonel. Als zoodanig ontving hij eervol ontslag 24 Oct. 1843. Hij vestigde zich toen te Utrecht.

Hij huwde 3 Jan. 1816 Maria Wijna Walkart, geb. 24 Nov. 1792, overl. 24 Juni 1881, bij wie hij 3 zonen en 6 dochters had. De oudste zoon was Dr. J.N. Ramaer (dl. IV, kol.1111).

Ramaer