Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[p. 693]

K.

[Kamp, Jean de]

KAMP (Jean de), Camps of Camp, was uit Sedan en liet zich, 26 jaar oud, als theoloog te Leiden inschrijven den 19 Sept. 1651. Op de waalsche synode van den Haag in April 1653 bood hij zich aan voor het praeparatoir examen en werd in April 1654, na afgelegd examen, toegelaten tot het getal der proponenten (‘de nos proposants’). De Synode van Zierikzee in September van dat jaar benoemde hem tot ‘proposant de Zeelande’ met als woonplaats Zierikzee en Groede in den zomer, en Middelburg en Vlissingen in den winter, van waar uit hij dan gaan zal naar de (vacante?) gemeenten waar men zijn hulp zal behoeven. Het volgend jaar lieten de directeuren van het eiland St. Martin (dat, evenals St. Eustatius, geene bezitting was der W.I. Compagnie, slechts eene met hare toestemming gestichte kolonie, en dat in 1642 onder den patroon Cornelis Lampsins gekomen was) het oog op Jean de Camp (of Camps) vallen tot den dienst der kolonisten op dat eiland. Zij vroegen aan de synode van Naarden, Sept. 1655, om hem door oplegging der handen tot zijn predi-

[p. 694]

kantsambt te ordenen, gelijk geschiedde, waarna hij zijn bestemming volgde. Sinds was er een nauw verband tusschen de gemeente aldaar en onze Waalsche kerk. In September 1656 zond zij, op verzoek van die van St. Martin, catechismi in het Fransch en Hollandsch en diende hen van advies ter zake van den doop van heidensche slavenkinderen. Op de vraag, of men de inboorlingen en negers mag overdoopen, wanneer zij zeggen vroeger door spaansche priesters gedoopt te zijn, antwoordt de synode, dat dit slechts geoorloofd is, wanneer blijkt, dat zij in het geheel niet gedoopt zijn. Kinderen, geboren van een christelijken vader en zijn heidensche bijzit mag men doopen, maar, zoo de vader roomsch is, slechts dan, wanneer gereformeerden het kind ten doop houden en zich met zijne opvoeding belasten. Censuur op gevallen van concubinaat met negerinnen behoort voor den kerkeraad en niet in het openbaar te geschieden. Voor de kerstening van negerslaven, die na hun doop moeten beschouwd worden als ware leden van de Kerk des Heeren, heeft Ds. Camp zich zeer

[p. 695]

verdienstelijk gemaakt, en de synode van April 1657 te Breda heeft de eigenaars van slaven op het eiland dringend aangemaand dat werk te bevorderen en hunne gedoopte slaven menschelijk, als broeders in den Heer te behandelen, en in geen geval hen te verkoopen aan niet-gereformeerde meesters. Ter synode van Dordrecht, in April 1658, blijkt dan, dat het niet gemakkelijk gaat deze voorschriften in practijk te brengen, maar men blijft daarop toch aandringen, onder verwijzing o.a. naar naburige fransche eilanden, waar de wetten ook het verkoopen van slaven aan ongeloovigen verbieden. Deze zelfde synode staat Ds. Camp zijn verzoek toe, om van zijn ambt ontheven te worden, ook omdat een ander, die Fransch en Hollandsch beide kent, daar meer nut zal kunnen doen. En heeren directeuren zal men instantelijk verzoeken het tractement voor den nieuwen predikant te verhoogen, dat nu al te ‘pétit et chétif’ is. Intusschen overleed Ds. Camps in het voorjaar van 1659. De geschiedenis van zijn pastoralen arbeid op St. Martin is eene gewenschte bijdrage voor onze nog geringe kennis van zending onder de slaven.

Zie: Album stud. ac. Lugd. Bat., 415; Histoire naturelle et morale des Iles Antilles (Rotterd. 1658), 44; Livre Synodal I, 1896, 518 art. 30, 525 art. 27, 527 art. 6 en 7, 535, art. 7, 543 art. 19, 545 art. 4, 555 art. 2, 562 art. 3.

L. Knappert