Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Hengel, Daniël van (2)]

HENGEL (Daniël van) (2), of van den Henghel, geb. te de Bilt 3 Maart 1689, overl 25 Aug. 1733, oudste zoon van David (zie volg. art.) en Johanna Elisabeth van Hengel. Hij studeerde te Utrecht, begon in 1707 met het publiceeren en verdedigen van filosofische disputen, o.a. over de ‘Goddelijke besluiten’, en werd 25 Febr. 1710 doctor in de philo-

[p. 557]

sofie na de verdediging van zijne disputatie over ‘de vereniging van de ziele met het menschelijk lighaam’. Hij werd predikant te Purmerland 6 Sept. 1711, te Koog 13 Oct. 1715, te Rotterdam 21 Febr. 1717. Hij huwde 16 Mei 1718 te Rotterdam met Adriana van Bergen. Hoezeer geleerd en bemind, wordt hij voorgesteld als een ‘geestelijke quakzalver’ in een anoniem schotschrift: Schuitpraatje tusschen een Rotterdammer, Saerdammer en een heer .... (Saerdam 1728), blz. 28. Ald. op blz. 37 heet hij ‘een samenknoopsel van ongeregtigheden’.

Hij schreef: Een leeraar in de heerlijkheid (Dan. 12:3), lijkrede op Wilhelmus Eversdijck (Rott. 1729), en volgens eene opgave: Over het 19de capittel van de Hand. der Apostelen.

Zijn portret is in 1723 geschilderd door H. van Limborch.

Zie: de Bie en Loosjes, Biogr. Woordenb. van Prot. Godgel. in Ned. III, 698 v.; Kerkelijk Handboek (1907) Bijl. 153, (1908) Bijl. 126, 140.

Knipscheer