Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Augiers, Philippus]

AUGIERS (Philippus), priester, geb. te Dendermonde, overleed als pastoor te Middelburg 14 Oct. 1713. Zijn naam komt niet voor in het bekende Necrol. Harlem. in De Katholiek 1871. Eerst was hij werkzaam als onderpastoor te Laerne bij Dendermonde. 26 Mei 1684 werd hij op aanbeveling van de barones Ger. van Vilsteren te Laerne aangesteld als kapelaan van den gezant van Spanje in den Haag. De wijze, waarop hij vermeld wordt door van Heussen, Historia episc. Middelb. 25, doet vermoeden, dat hij een onverschrokken tegenstander geweest is der utrechtsche Jansenisten in den strijd, die toen zeer hevig was. Uit de documenten, uitgegeven in Bijdr. bisdom Haarlem III, 241, 247 en vv., blijkt duidelijk, dat Augiers behoorde tot de katholieke priesters, die de schorsing en het ontslag van den apostolischen vicaris P. Codde door den Paus en de aanstelling van den nieuwen vicaris, Damen, als wettig erkenden. Toen de Staten van Holland het voor de partij van Codde opnamen, was Augiers gerangschikt onder diegenen, tegen wie men om hunne ‘oproerige conduiten’ zou procedeeren (Bijdr. Haarlem, III, 251). Als kapelaan van den gezant, Franc. de Sousa Pacheco, die eerst Spanje, sinds het uitbreken van den Successie-oorlog alleen Portugal vertegenwoordigde en die 1702 ook het gezantshotel van Spanje had betrokken, was Augiers onder veilige hoede. 17 Mrt. 1706 zegde op lastgeving der Staten de baljuw van Rijnland den gezant aan, dat zijn kapelaans niet meer als ‘zijne domestiquen zullen worden geconsidereerd’. De Katholieken rondom den Haag kwamen, omdat hunne priesters en vooral de paters Jezuïeten op aanstoken der Jansenisten uit hunne staties waren verbannen, in groote menigte naar de kapel van den gezant. Augiers met pater van der Beke S.J., den heer Eelbode en pater Bosch O. Carm. werkten ijverig om de Katholieken bij te staan tot ergernis van de jansenistische pastoors. 11 Nov. 1709 moest Augiers verschijnen krachtens bevel van de groot-mogende commissarissen van Holland voor van Heussen, een der hoofden der utrechtsche scheuring, om verantwoording te doen over zijne zendbrieven en de erkenning van den door den Paus benoemden bestuurder

[p. 49]

der Missie, den vicaris Adam Damen. Augiers gaf ten antwoord, dat hij een oude zending had; wat betrof de erkenning van den vicaris, dat hij afhankelijk was van den gezant (Bijdr. Haarl. X, 384).

Zoolang de gezant leefde, was Augiers veilig. Na diens dood en het vertrek zijner weduwe, delibereerden 21 Febr. 1710 de Hoogmogende Heeren om de kapel van den portugeeschen gezant, die zooveel volk trok, te doen sluiten en de priesters, die in de kapel dienst deden, als van der Beke, die een Jezuïet was, en Augiers, ‘de welke rontomme den Haag en bijzonder in de heerlijkheid Wassenaar veel opschudding causeerden, den Haag en de provincie van Holland te doen ruymen’ (Bijdr. Haarl. III, 278). De kapel werd 24 Febr. gesloten. Augiers werd ‘ob excitatos ibi motus’ uit Holland verbannen, dat wil zeggen, omdat hij openlijk opkwam voor het pauselijk gezag. Pater van der Beke vertrok naar Brussel, waar hij hoog bejaard overleed 28 Dec. 1713. Sinds 1708 waren alle Jezuïeten uit Holland gebannen; 22 Nov. 1710 werden zij ook verdreven uit hunne statie te Middelburg. De vicaris Damen, in overleg met den nuntius, zond nu Augiers naar Middelburg. Hij werkte daar onder den naam van Petrus Romeyn. Uit van Heussen ziet men, dat door de uitdrijving der paters twist was gerezen onder de Katholieken van Middelburg. Sommigen hadden den pater Capucijn de Wijs, die te Sluis missionaris was, gewenscht, waartegen de vicaris opkwam. Nicolaas Pouget, een Zweed, bestemd voor Veere, waar hij niet werd aangenomen, en Nicolaas van der Steen waren gedurende korten tijd kapelaan bij Augiers. Tijdens zijne ziekte stond Simon van Veen, een Hagenaar, oud-student van St. Urbanus College te Rome, hem bij en volgde hem op, doch slechts korten tijd. Paters Capucijnen kwamen zijne plaats innemen. De tweespalt in de statie nam nog toe, zoodat de vicaris in 1722 de ook onderling oneenige Capucijnen moest terugroepen. De paters Jezuïeten kwamen echter in Middelburg niet weer.

Zie: P.G. Bongaerts, De St. Theresia-kerk ('s Gravenhage 1866) 52, 71-73; Archief aartsbisdom Utrecht XXII, 132, 136, 148, 215.

Fruytier