Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Marcquis, Willem]

MARCQUIS (Willem) of Marquis, geb. te Antwerpen 1604 en gedoopt in de St. Jacobskerk 11 Mei, overl. aldaar 11 Juni 1677, was een der 13 kinderen van Lazarus M., verdienstelijk geneeskundige en geleerde, en van Marie van den Broeck. Willem volgde de voetstappen van zijn vader en overtrof hem nog in kunde en ijver voor zijn vak en in liefde voor den medemensch. Hij studeerde eerst in het college der Jezuïeten zijner geboortestad, dan te Leuven, waar hij op 20-jarigen leeftijd den graad van licentiaat in de medicijnen behaalde (1624). Na zijne studie met de hoogste onderscheiding geëindigd te hebben, vestigde hij zich te Hulst. Toen de pest in 1627 opnieuw in Antwerpen verscheen, zooals 3 jaar te voren, schreef Willem Marcquis een werk van 238 blz.: Decas Pestifuga seu decem quaestiones problematicae de Peste, gedrukt bij Ces. Joachim Trognesius. Ofschoon slechts 23 jaar oud, toont de schrijver de uitgebreidste kennis te bezitten om de vraagstukken over de te Antwerpen heerschende besmetting te bespreken. Uit de dagteekening der opdracht van het werkje blijkt, dat hij Hulst verlaten had. In 1631 werd hij benoemd tot dokter van het St. Elizabethsgasthuis aldaar in plaats van zijn overleden zwager en zijn vader en tot gezworen stadsdokter. Mogelijk is, dat hij tijdens de besmetting slechts tijdelijk te Antwerpen verbleef, omdat hij in de voorrede van zijn werkje in 1633 zegt, dat hij uit Hulst is weergekeerd naar Antwerpen, en omdat een gedenksteen met zijn wapen in het St. Elizabethsgasthuis vermeldt, dat hij in 1666 daar 33 jaar dokter was. In 1633 gaf hij een werkje uit Aloë morbifuga in sanitatis conservationem concinnata (Antw. Guielmus van Tongeren). In 1646 gaf hij in druk te Antw. bij Martinus Binnart Van d'ophouding der Urine, met de curatie ende preservatie derzelve: ende sommighe remedien tegen het graveel: mitsgaders eene

[p. 990]

maniere om het Spa-water te drinken, 'tzy thuis oft tol Spa.

Willem Marcquis genoot als geneeskundige een grooten naam. Wegens zijne geleerdheid, zijn drukke praktijk en ondervinding werd hij om strijd geraadpleegd en was hoog in aanzien bij zijne collega's. Meermalen was hij voorzitter van het Collegium Medicum Antverpiense, lid der commissie van onderzoek der apotheken en hij verkreeg den titel van den doctor van den koning van Spanje. De Antwerpenaren noemden hem ‘Vader der gezondheid’. Marcquis was 15 Nov. 1633 gehuwd met Magdalena Martini, die reeds in 1648 overleed en hem slechts een dochter naliet. 11 Juni 1676 vierde men plechtig de 50-jarige praktijk van doctor Marcquis. Denzelfden dag van het volgend jaar overleed de algemeen beminde geneesheer.

Zijn portret werd in 1640 geschilderd door Ant. van Dijck, die ook zijn vader geschilderd had. Van dit prachtig portret, een der laatste van den schilder, bestaat een gravure door Pieter de Jode. Een ander minder bekend vlaamsch portretschilder, Franz Denys, maakte een schoon portret van den grooten doctor, meer officieel dan dat van van Dijck. Dit werd gegraveerd door Paul Pontius en Delelie. Opmerkelijk is dat de doctor op beide portretten veel gelijkenis vertoont met Ant. van Dijck.

Zie: Biographie nat. Belg. XIII (1895), 556-562; C. Broeckx, Eloge de Guillaume Marcquis docteur en médecine, médecin juré de la ville d' Anvers (Anvers 1844); dezelfde, Levensschets van Dr. Willem Marcquis (Antw. 1855); Foppens, Bibl. Belg. I, 415; Graf- en gedenkschr. van Antw. I, 384.

Fruytier