Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Louvard, François]

LOUVARD (François), geb. te Chamgénéreux, in Frankrijk, in 't diocees le Mans, 1662, gest. te Schonauwen bij Utrecht 23 Apr. 1739. Hij deed zijn professie in de Benedictijner abdij St. Mélaine de Rennes 11 Juli 1680 en werd tot priester gewijd in 1690. In 1700 werd hij naar St. Denijs gezonden, om een uitgave van den H. Gregorius van Nazianze voor te bereiden, welke hij evenwel niet heeft kunnen beëindigen. Na een openbare twistrede met Protestanten in 1709 bekeerde hij er verscheidenen, vooral officieren van de Zwitsersche garde. Zelf evenwel had hij zich kunnen bekeeren van het Jansenisme, waartoe hij was overgegaan en dat hij met vuur verdedigde. Hij werd de eerste benedictijn van de Congregatie van St. Maur, die zich verzette tegen de Bul ‘Unigenitus’ en verklaarde, dat deze aannemen, ketterij zou zijn. Toen hij in 1711 bij den jezuïet le Fellier werd aangeklaagd, zond men hem naar Corbie, en daarna achtereenvolgens naar verschillende kloosters, steeds van wege zijn jansenistische neigingen. Op 31 Juli 1727 richtte hij van St.-Gildas bij Nantes uit aan Cornelius Jan Barchman, o. kathot. bisschop van Utrecht, een goedkeurend schrijven in 't Latijn, daarin de Bul ‘Unigenitus’ en het Formulier verwerpend; het was medeonderteekend door 32 geestelijken: priors, pastoors, religieuzen. Deze brief was vergezeld van een anderen, in 't Fransch, waarin hij bisschop Barchman meedeelde, dat de vier faculteiten van de Universiteit van Nantes zijn keuze en die van zijn voorganger goedkeurden maar dat vrees voor den Koning ze ervan terughield het openbaar te maken. Louvard werd 31 Oct. 1728 gegrepen en eerst te Nantes opgesloten, vervolgens in de Bastille tot Jan. 1734. Daar schreef hij tegen 't eind van 1733 zijn geestelijk testament. Op 18 Mrt. 1734 verliet hij het klooster te Rebais, om aan een

[p. 324]

nieuwe hechtenis te ontkomen en vluchtte naar de jansenistische Karthuizers van Parijs te Schonauwen bij Utrecht, waar hij de vijf laatste jaren van zijn leven doorbracht en stierf, bijgestaan door Varlet, bisschop van Babylonië, ge-excommuniceerd als hij. Door zijn vrienden werd het volgend grafschrift voor hem opgesteld:

‘Trajecti apud Batavos exsul, mille post delusos insidiantium artes, omnigenis actus procellis, ad portum tandum salutis feliciter appulsus, cessit e vivis partaque beat Divos donandus corona, Domnus Franciscus Louvard, Cenomanensis, presbyter et monachus Benedictini ordinis e Congregatione Sancti Mauri, qui indefessus quoad vixit coelestis vineac operarius, peculari quodam propensae mentis affectu defendendae in controversiis veritati mancipatus, virtutibus, doctrina, meritis omnibus non defuit, qui zelo zelatus pro Domino Deo exercituum, Helveticis legionibus ad vicinia regiae Lutetiae undequaque sparsis fidei propagationem summo catholicae gratis applausu procuravit, qui acerrimus inter suos avitae religionis assertor, novos flagitiosissimosque exosus errores, saepe territus ingemuit, quem indignatio publica adversus bullae quam ejuraverat inverecundum pestiferumque virus saepius vinctum, saepissime a patriis fecit extorrem, donec ad exteros profugus, patrifamilias gratissimus obdermivit in Domino, nono Kal. Maii, anno reparatae salutis 1739, aetatis 78, professionis 59.’

Hij schreef: De la nécessité de l'appel des églises de France au futur Concile Générale de la Constitution Unigenitus. 1717; Lettre au Cardinal de Noailles contre la Constitution Unigenitus. 1718; Mémoire pour le renouvellement de l'appel. 1721; Lettre d'un ami de France à un pasteur d'Utrecht sur .... D. Thierry de Viaixnes (Utrecht 1736); Droit des Chapitres Généraux de la Congr. de St. Maur .... en plusieurs lettres ..... (Nancy 1739).

Zie: Nouveltes Ecclesiasliques. 13 en 17 Febr. 1740; D. Tassin, Histoire Littéraire de la Congr. de S. Maur (Bruxelles 1770, 537-542); Dictionnaire historique .... de la Mayenne (Laval 1901-1910, II, 725-6, IV, 574); Revue Mabillon 1909, 498-525: Léttre inédite de D. Louvard, prisonnier à la Bastille.

de France