Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Winter, Nicolaas Simon van]

WINTER (Nicolaas Simon van), zoon van Pieter van W. en Elizabeth van Leeuwarden, geb. 25 Dec. 1718 te Amsterdam en overl. 19 Apr. 1795 op het buitengoed Bijdorp, bij Leiden. Hij ontving een beschaafde opvoeding, werd opgeleid voor den handel en beoefende al vroeg de dichtkunst; Feitama was hierin zijn meest geliefd model. In 1743 gaf hij als eerste dichtproeve Kain en Habel. Het volgend jaar huwde hij Johanna Muhl (zie kol. 1013) en knoopte vriendschappelijke betrekkingen aan met onderscheidene dicht- en kunstlievende tijdgenooten. In 1755 verscheen zijn gedicht de Amstelstroom, in 6 zangen, dat door van Kampen met den IJstroom van Antonides van der Goes vergeleken is. Na den dood zijner eerste vrouw hertrouwde hij in 1768 met de dichteres Lucretia Wilhelmina van Merken (III kol. 844). Het volgend jaar zag van hem het licht: De jaargetijden, in 4 zangen, bewerkt naar de Seasons van Thompson, terwijl zijn nu volgende werken meerendeels geschreven werden in medewerking zijner pas genoemde echtgenoote. Wij noemen hiervan: Tooneelpoezij, 2 dln. (1774 en 78), waarvan Monzingo of

[p. 1468]

de koninklijke staaf en Menzikoff intusschen alleen van zijne hand zijn. Ook de Gedichten en Fabelen (1792) zijn alleen door hem geschreven. Zijne vrouw was toen reeds gestorven (1789). Zes jaar later overleed hij zelf, te Bijdorp bij Leiden, waar heen de echtgenooten zich in 1780 metterwoon begeven hadden. Zijn handelszaak in indigo had hij toen aan zijn zoon overgedaan.

Van Winter was een ijverig medewerker aan de nieuwe psalmberijming van het genootsch. ‘Laus Deo Salus poputo’.

Portret door H. Pothoven; miniatuur in het Panpoëticum Batavum (J. Houbraken sc.).

Zie: van Kampen, Gesch. Letteren en Wetensch. in de Ned. II, 113 en 127; Jonckbloet, Gesch. Ned. Letterk. II, 511; Kalff, Gesch. Letterk. VI, 43 e.v., en te Winkel, Ontwikkelingsgang III, 531 e.v.

Zuidema