Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Reville, Albert]

REVILLE (Albert), geb. 4 Nov. 1826 te Dieppe, waar zijn vader predikant was, gest. Oct. 1906 te Parijs. Hij studeerde te Genève, later te Straatsburg; hier leerde hij de Duitsche bijbelcritiek kennen. Na hulpprediker te zijn geweest te Nimes, werd hij predikant te Luneray, en in 1851 bij de Waalsche Gemeente te Rotterdam. In 1862 benoemde de senaat der Leidsche universiteit hem tot theol. doctor honoris causa. Werd hem te Parijs het beklimmen van den kansel ontzegd wegens zijne moderne beginselen, elders, zoowel in Frankrijk als in zijn tweede vaderland, werd hij gaarne gehoord, ter wille van zijn redenaarstalent en den diepen, vromen inhoud zijner preeken. In 1872 legde hij zijne betrekking neer, om naar Frankrijk terug te keeren, waar hij spoedig hoogleeraar werd aan het Collège de France.

Tegenover A. Pierson verdedigde hij het goed

[p. 1146]

recht der modernen om in de Ned. Herv. Kerk te blijven in zijn Nous maintiendrons (1865) (door Ds. J.F.C. Kronenberg vertaald onder den titel Wij blijven); terwijl hij nader zijne meening uiteenzette in Notre foi et notre droit. Voor het godsdienstonderwijs schreef hij in 1863 een Manuel d'instruction réligieuse, weldra in het Nederlandsch vertaald. Van het Weekblad aan de belangen der godsdienst gewijd, onder den naam Teekenen des tijds, waarvan slechts éen jaargang verscheen (1858), was hij medewerker. Voorts schreef hij Essai de critique réligieuse (1860) en eene monografie over Théodore Parker, den bestrijder van de slavernij en voorstander eener vrije godsdienstige beweging in Amerika (1865). In de Revue des deux mondes verschenen van zijn hand belangrijke opstellen over Nederlandsche toestanden en Nederlandsche letterkunde.

Zie: A. Winkler Prins, Geïll. Encyclopedie i.v.; Herderscheê, De modern-gods. richting in Nederland 141, 349.

Herderscheê