Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Mulerius, Dr. Petrus]

MULERIUS (Dr. Petrus), geb. te Harlingen 11 Maart 1599, overl. te Gron. 14 Febr. 1647, zoon van prof. Nicolaus (zie II kol. 952) en van Christina Six; broeder van den voorg.

Hij ontving zijn eerste onderricht in de letteren te Leeuwarden van zijn vader en van Edo Neuhusius, rector aldaar, en vertrok in 1614 met zijn familie naar Groningen, waar hij zijn studiën aan de latijnsche school onder Ubbo Emmius voortzette. Tot de academie toegelaten wijdde hij zich eerst aan de theologie, waarvan hij echter wegens zijn zwakke borst moest afzien, en werd daarna med. student. In 1621 ging hij over naar de hoogeschool te Leiden, waar hij onder Everhard Vorstius de kruidkunde beoefende, tevens zijn liefhebberijstudie in de geschiedenis onder Daniël Heinsius voortzettende. In 1622 deed hij een reis van drie maanden naar Engeland, bereisde daarna bijna geheel Frankrijk om zijn botanische kennis uit te breiden en oefende zich in het bijzonder te Montpellier, daarna te Valence aan de Rhône, alwaar hij in 1624, onder het rectoraat van Julius Pacius tot doctor in de medicijnen promoveerde. In Nederland teruggekeerd, zette hij zich voorloopig te Amsterdam neer, waar hij zich met het schrijven van kalenders bezighield, welken arbeid tot dusverre zijn vader had verricht en dat hij tot in 1636 voortzette. Na te

[p. 1014]

hebben bedankt voor een benoeming tot hofarts van den prins van Oranje, en voor het rectoraat te Appingadam, nam hij in 1638 het hem opgedragen professoraat in de physica en botanie te Groningen aan en hield aldaar zijn inaugureele rede (tegelijk met Matthias Pasor, hoogleeraar in de wijsbegeerte) op den 22en Aug. 1629. De kruidkunde was een zijner meest geliefde wetenschappen: met Otto Sperling, hofarts van den koning van Denemarken stond hij voortdurend daarover in briefwisseling, terwijl hij, zoo tot eigen genot en studie, als om zijn onderricht zoo aanschouwelijk mogelijk te maken, op eigen kosten een ruimen hof had aangelegd, voorzien van een uitgelezen collectie zeldzame planten en gewassen.

Den 16. Febr. 1631 verwierf hij voor zich en zijn zoontje, toen twee dagen oud, het burgerschap der stad Groningen, alwaar hij in 1647 aan de waterzucht overleed.

In de Eff. Prof. Gron. komt zijn beeltenis voor, kl. fol. zonder naam van den graveur. Hij is daar uitgebeeld te halver lijve, rechts, een bloem in de rechterhand, in ovaal, met randschr., waarboven: ‘Si Deus pro nobis, quis contra nos’, en 8 reg. lat. vers van P.F. Een copie naar dit portret vervaardigde W.P. Kilian, waaronder een 6 reg. lat. vers, en in kl. 8^o.

Mulerius huwde in Juni 1626 te Amsterdam met Magtilda Beth, geb. Amsterdam 8 Oct. 1594, overl. te Groningen in 1645, dochter van Gilles Jansz. Beth (in 1618 door prins Maurits tot raad in de vroedschap van Amsterdam aangesteld) en van Neeltje Willemsdr. van den Bosch. Uit dit huwelijk sproot een zoon Nicolaus Mulerius (2) (zie II kol. 954) en twee dochters, waarvan een ongehuwd overleed en Christina M. met Gerhardus Ruysch, burgemeester van Woerden, was gehuwd.

Zie: W.M.C. Regt, Geneal. Mulerius in Navorscher LV (1905) 544; Vita Prof. Gron. f. 65 sq.; Programm. funeb. Effigies et vitae 112-114; Gedenkb. Gron. H.S. 8, 9, 19, 20; Muller, Cat. v. portr. n^o. 3755; v. Someren, Cat. v. portr. n^o. 3806; Elias, Vroedsch. v. Amst. I, 318; Ned. Leeuw XXII, 153-155.

Regt