Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Mater, Govert van]

MATER (Govert van), uit een fabrikantenfamilie gesproten, zoon van Jan van Mater en Sara van Wassum, ged. te Haarlem 29 Sept. 1697, behoorde tot den kring van dichters en letterkundigen, die Pieter Merkman de jonge te zijnen huize placht te ontvangen (III kol. 845). Hij bezocht de latijnsche school, legde zich met ijver toe op letterkundige studien, dichtte bruiloftsliederen en bezong meest godsdienstige en zedekundige onderwerpen. Zoo gaf hij reeds op negentienjarigen leeftijd uit Het onderscheid tusschen sterven en sterven; vertoond in eenen Christen en wanhoopenden Zondaar op hunne sterfbedden (Haarl. 1716), waarop hij liet volgen zijn Kruisgezangen op het lijden van onzen Heiland Jezus Christus. Met zangkunst verrykt door Willem Vermooten (Haarl. 1718; 3e druk 1759), die hij zijn ouders opdroeg, uit dankbaarheid voor de ‘moeite, liefde en zorg aan mijne opvoeding besteed’.

Van zijn werkzaamheid en veelzijdig talent, getuigt het in 1720 verschenen bundeltje zijner tooneelpoëzie. Hierin zijn opgenomen Don Jan

[p. 952]

of de gestrafte vrijgeest. Zinnespel N. 't Fr. van den Heere Molière (Haarl. 1719); Arria en Petus. Treurspel. Uit 't Fr. van mejuffrouw M.A. Barbier (Haarl. 1719); Filida. Herderspet. Onder de zinspreuk A Musis Immortalitas (Haarl. 1720) en Het Dolhuis der Actionisten. Kluchtspel. Gedrukt voor Japikvaer (z. pl. 1720), dat de dwaasheden van den windhandel hekelt.

Voorts leverde hij verscheidene bijdragen in de Verzameling van ernstige en boertige Mengelstoffen in Dicht en Ondicht, 6 dln. (Amsterd. 1726-34), die hij met Merkman en eenige anderen, in navolging van den engelschen Spectator, uitgaf. De stukken, deels vertaald, deels oorspronkelijk, zijn ongeteekend. Onder de brieven van en aan Merkman, die ter haarlemsche stadsbibliotheek berusten (Suppl. cat. bibl. publ. Haarlem. 15), bevindt zich echter een lijst van van Mater's bijdragen.

De gemoedelijke, begaafde jonge man, die door zwakke gezondheid verhinderd werd aan het openbare leven deel te nemen, overleed, ongehuwd, reeds op 32-jarigen leeftijd en werd 26 Oct. 1729 in de Groote kerk te Haarlem begraven. Het strekt hem tot eer, dat hij zich krachtig verzette tegen de verfransching, die niet alleen de zeden, maar ook de taal hoe langer hoe meer verbasterde.

Zie, behalve de reeds genoemde brieven: A.H. Garrer in Onze Eeuw IV (1910), 267; dezelfde, Een haarlemsch dichter uit de 18e eeuw (Haarl. 1910).

H.C. Knappert