Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Lentink, Johannes]

LENTINK (Johannes), rector der Latijnsche school te Zutphen, later hoogleeraar te Groningen, waar hij 2 Juni 1843 overleed. In 1790 te Arnhem geb., werd hij op 18 jarigen leeftijd student aan de Geldersche hoogeschool, waar hij drie jaar in de letteren studeerde. Om de Fransche conscriptie te ontkomen, verwisselde hij (in naam) de letterkundige faculteit voor de theologische en zette bij de opheffing der Harderwijksche academie in 1811 zijn studiën te Utrecht voort. Zonder gepromoveerd te zijn (de titel van Litt. hum. Dr. dagteekent pas van 1815), werd hij in 1813 tot rector der latijnsche school te Kuilenburg benoemd, welke betrekking hij twee jaar later met het rectoraat van Zutphen verwisselde. Hier bleef hij 24 jaren werkzaam, in zijn vrijen tijd steeds met ijver zijn letterkundige studiën voortzettende. Vooral de Grieksche letteren hadden zijn blijvende liefde, menige vacantiereis zou daarvan kunnen getuigen. Toen hij zich in den zomer van 1830 te Parijs bevond om verschillende Grieksche handschriften onderling te vergelijken, liet hij zich zelfs door de gruwelen der Juliomwenteling hierin niet weerhouden; rustig zette hij zijn ondernomen arbeid voort.

In 1840 zag Lenting zich tot hoogleeraar in de Grieksche en Latijnsche taal- en letterkunde aan de hoogeschool te Groningen benoemd, als opvolger van zijn leermeester en vriend Jan ten Brink. Het onderwijs van zijn toen gehouden intree-rede was: De utititate a: necessitate interioris veterum linguarum cognitionis iis, qui in Academia doctrinae honores petituri sunt. Reeds vroeger had hij aan deze academie honoris causa uit naam der letterkundige faculteit den doctorstitel ontvangen, terwijl het Prov. Utrechtsch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen hem tweemaal met een gouden eerepenning had vereerd:

[p. 904]

eens voor zijn critische studiën over Euripides, later voor die over Herodotus. Kort vóór zijn dood was hij nog bezig aan een nieuwe uitgave der Oden van Horatius, met aanteekeningen. Zijn dood op 53-jarigen leeftijd werd algemeen betreurd.

Van zijn geschriften zijn 't belangrijkst: een critische uitgave van Euripidis' Medea (1819), een Epistola critica aan zijn leermeester Jan ten Brink over de Alcestis van dienzelfden dichter (1821), een critische uitgave van de Andromache, getiteld Euripidis Andromache, cum vet. gramm. schotiis et glossis quatuor Parisinis MSS. denuo recens. (1828), en Observationes crit. in Aristophanis comici fabulas (1839).

Lentink was lid van verschillende geleerde genootschappen en correspondent van het Kon. Nederl.-Instituut.

Hij was gehuwd met Anna Luthera Elisabeth Josephine baronesse van Haersolte, die hem tien kinderen schonk.

Zie: Konst- en Letterb. 1843, I, 385; Star Numan, Progr. rect. Gron. a. 1840; Bouman, Gesch. Geldersche Hoogesch. (1847), II, 571; Jonckbloet, Gedenkb. Gron. hoogesch. (1864), Bijlagen 151.

Zuidema