Stormen en stilten

[p. 22]

Het Vergeten

Wij zijn gereed voor het vergeten;
haar haren hebben nacht verzameld;
mijn handen dwalen door dat donker woud
vol vuur dat zich verborgen houdt.

Zij vlijt haar leden aan de heuvelflank
der duisternis; de warmte van haar mond
plant zich in huiveringen voort
tot aan haar voeten.

Mijn vingers blijven in het zomerland
haars lichaams rusten; langzaam drijft
de wolk van mijn bewustzijn weg
en slaap ik onder open hemel in.