Stormen en stilten

[p. 20]

Mijn Lief

Licht en wind verzamelen zich weer
tot een wijde blanke morgenstond
en het ademen gaat op en neer
van de horizont tot aan de horizont.

Met haar lichaam dat uit glans bestaat
loopt mijn lief te baden in het licht,
deinend op de zachte regelmaat
van haar schreden in een evenwicht
aan de rand van tijd en eeuwigheid.

Alle raadsels openen hun grond
in haar vorm die door de morgen schrijdt,
in de glimlach om haar warme mond.