Liederen voor het vaderland

[p. 136]

Bemoediging.

Wijze: Wij dragen met gelijke zinnen.

Een zwarte nagt bewolkt mijn leven.

Gods wijsheid deedt den tegenspoed

Reeds om mijn wanklend wiegjen zweeven;

'k Trad zorgloos 't lijden in 't gemoet.

Nooit zag mijn jeugd de lenteroozen
Van aardschen voorspoed lachend bloozen;

En, ach! een zwart verschiet

Spelt eindeloos verdriet;

Mijn moed ontvliedt.

[p. 137]

 

Maar hoe, mijn ziel! vergeet ge uw waarde?

 

Is niet uw Schepper wijs en goed?

 

Gij zelf misvormt deez' heilvolle aarde,

 

Waar deugd den wrangsten kelk verzoet.

 

Kan 't wisslend lot mijn' moed doen zinken,

 

Daar de eeuwigheid haar' glans doet blinken,

 

Als 't licht der blanke maan

 

Op schaduwrijke paân?

 

Droog weg die traan!

 

 

 

Doof, Godsdienst! doof de gloênde vonken,

 

Door wanhoop in mijn ziel verspreid;

 

Geen schepzel is 't bestaan geschonken,

 

Mijn Schepper! tot rampzaligheid.

 

Volmaaktheid kan geen' glans doen schittren,

 

Waar smarten 't grootsch gevoel verbittren;

 

Volmaaktheid breidt zich uit,

 

Als 't aanzijn blij ontspruit,

 

En vreugd ontsluit.

[p. 138]

 

Wat kan op aard ons heil verpesten?

 

Een vlugtig-wijkend schaduwbeeld,

 

Dat nooit zijn dwinglandij kan vesten,

 

Maar slegts met woeste struiken speelt?

 

Ja, rampspoed! die mijn zang durft stooren,

 

Ras zal uw dreigend schijnsel smooren

 

In 't loof der lijkcipres;

 

De ontboeide Zangeres

 

Volgt jesus les.

 

 

 

ô Reine leer! ô zachte zeden!

 

ô Vrijheid! die mijn hart verrukt;

 

ô Kristendeugd! ô zaligheden!

 

Al schreiend zij de snaar gedrukt;

 

Dat traauen vrij op 't speeltuig vloeien;

 

Verrukking doet mijn' boezem gloeien;

 

De loon der deugd is groot:

 

Gij spreidt, ô koude dood!

 

Het morgenrood.

[p. 139]

 

Mijn hoop herleeft - de zorgen wijken;

 

Schoon de aardbol schokt, nooit beeft de deugd.

 

Het sterflot doe mijn kragt bezwijken;

 

Maar, vatbaar voor volmaakter Deugd,

 

Zal ik, ô God! met juichende oogen

 

Te rug zien op de regenboogen -

 

Op traanen, hier geschreid,

 

Waar op de onsterflijkheid

 

Dan 't heillicht spreidt.

* _* *