Liederen voor het vaderland



[pagina 130]
De vlijtige timmerman. Wijze: Wat doet mij ontstellen? Wie dagloon durft stelen, Is lui en veragt. Zou 't werk mij verveelen? 'k Ben jong en heb kragt. Ik sliep zonder zorgen, 'k Ontwaakte gezond; Een zomersche morgen Heeft brood in den mond.
[pagina 131]
Ik schoof mijn gordijnen Eens open - en 't licht Reeds vrolijk aan 't schijnen, Ontvouwde mijn' pligt: Die pligt is mij heilig; Nu dankte ik mijn' God, Door hem rust ik veilig - Hij zegent mijn lot. Hoe koel waait nu 't windjen. Ik werk weêr met lust; 'k Heb zwijgend mijn kindjen - En 't wijf eens gekuscht. Half-slapende lachjens Begroetten me alleen, 'k Ontgrendelde zachtjens De deur, en 'k ging heên.
[pagina 132]
Gij kraaide mij wakker, ô Waaksame haan! Hoe blij komt mijn makker, Al sluitend, ginds aan! ‘Zo klaas! - goeden morgen! Wel, jonge! - dat 's vroeg! Voor 't broodjen te zorgen Is blijdschap genoeg. Kom, werken wij samen, De dag is niet heet; Gewis zijn die raamen Voor schooftijd gereed. Aanvaardt gij de randen En 't lijstwerk? - dat 's braaf! Want jonge! uw handen Staan juist naar de schaaf.
[pagina 133]
Ik hou meer van zaagen, 'k Heb alles gepast; Dat hout kan mij plaagen, 't Is magtig gekwast.’ Laat luiaards vrij slapen, Zij missen een vreugd, Die vlijt weet te raapen Op 't voetspoor der deugd. Ik win met mijn handen, Wat heil is zo groot! Voor dierbare panden Het dagelijksch brood. * _* *