Liederen voor het vaderland

[p. 93]

Aan onze zanglievende vriendinnen.

Wijze: Je ne suis qu'une Bergère.

Vriendschap, Vaderland en Vrijheid,

Waare Liefde en blanke Deugd

Spreiden 't vuur der reinste blijheid

In het kloppend hart der jeugd.

Laage zielen! die door listen

Zuivre zeden snood verpest,

Voelt uw waarde, als mensch, als kristen,

Die zijn' roem in grootheid vest.

[p. 94]

 

Smoort den galm van dartle zangen;

 

Godsdienst bloost - ja de onschuld schreit;

 

Daar uw offers 't lied vervangen -

 

't Feestlied der rampzaligheid.

 

Laage zielen! voelt uw snoodheid;

 

Uw verstand, verzengd door drift,

 

Mist het godlijk merk der grootheid,

 

Eens in uw bestaan gegrift.

 

 

 

Vaderlandsche Meisjens zingen

 

Nooit meer dartle galmen na;

 

Meisjens! Vrijheids lievelingen!

 

Dat uw hart voor Vrijheid sla!

 

Laat uw ziel door Godsmin gloeien.

 

Wie van kristendeugd ontaard,

 

Is veragting, ijzren boeien,

 

En de vloek van 't nakroost waard.

[p. 95]

 

Blijdschap wenkt met gulle lachjens;

 

't Fiere meisjen volgt en juicht;

 

Reine Godsdienst waassemt zachtjens

 

't Vleiend zoet, dat onschuld zuigt.

 

Komt, mijn jeugdige Vriendinnen!

 

Op het lelipad der deugd

 

Ziet ge uw waare grootheid minnen,

 

Daar, daar bloeit onwelkbre vreugd.

 

 

 

Zanglust verg' uw vrije toonen!

 

Schaamte blijv' uw schutgodin!

 

De Onschuld biede uw glorikroonen

 

In het heiligdom der min!

 

Nimmer vloei' van maagdelippen

 

't Lied, dat zedige ooren kwetst!

 

Meisjens! denkt, dat ge op die stippen

 

De ondeugd van uw harten schetst.

[p. 96]

 

Doet geenl dartle zang u bloozen?

 

Lacht ge, als woeste wellust wenkt -

 

Wellust - die, omkransd met roozen

 

U den kelk der ondeugd schenkt?

 

Beeft dan - ziet den afgrond gaapend;

 

Vlugt - gij dartelt aan zijn' rand;

 

Slangen, in uw' bloemkrans slapend,

 

Steken listig 't hart in brand.

 

 

 

Neen Vriendinnen! kent uw waarde,

 

Zijt op reine zeden grootsch,

 

Blijft de vreugd - de roem der aarde,

 

Zingt voor God in 't stof des doods,

 

Zingt het morgenlied des levens

 

Met de juichende natuur;

 

De Almagt is uw Vader tevens;

 

Gloeit door dankbaar liefdevuur.

[p. 97]

 

Eedle fierheid kroon' uw zeden;

 

Laage vleitaal, valsche schijn

 

Kan op 't veilig pad der reden

 

Nooit voor u een dwaallicht zijn.

 

Neêrlands Vrijheid blijv' u heilig,

 

Schuwt den booswicht, die haar hoont;

 

Ziet u aan haar' boezem veilig

 

Eens door Liefde en Deugd gekroond

* _* *