Liederen voor het vaderland

[p. 69]

Aan mijn vaderlandsche vrienden.

Wijze: Eensaam bosch! enz.

Laat de laster schimpend woeden;

Waare grootheid wankelt nooit;

Door de hand der tegenspoeden

Wordt haar glorieloof gestrooid.

Wanhoop moog' den trotschäard knaagen,
Blanke deugd blijft palmen dragen,

Met den dauw der hoop getooid.

[p. 70]

 

Vrijheidsvrienden! kroost der belgen!

 

Dat geen slaafsche ketens torscht;

 

Waare Vaderlandsche telgen,

 

Nooit door eigenbaat bemorscht!

 

Grootheid heeft uw' naam veredeld,

 

't Hart, dat niets van trotschäards bedelt,

 

Klopt nog in mijn dankbre borst.

 

 

 

Vrijheidsmin, gehoond - gelasterd,

 

Vaderlandsche trouw, getergd,

 

Vrijheidsmin is nooit verbasterd,

 

Schoon die vlam haar' glans verbergt;

 

Vaderlandsche trouw blijft waaken,

 

Om der slaaven boei te slaaken,

 

Als Gods wenk haar ijver vergt.

[p. 71]

 

Dierbre vrienden! moê van zwerven,

 

Hoort de zucht van 't vaderland;

 

Schoon gij have en grond moet derven,

 

Vriendschap reikt u gul de hand;

 

Uit de vaderlandsche beemden

 

Vloeit een heilstaat voor de vreemden,

 

In wier oord ge uw tenten spant.

 

 

 

Vaderlandsche maagden zingen

 

Van uw vrijheidsliefde en moed,

 

Moed - die Neêrlands wiegelingen,

 

Aan een vrije borst gevoed,

 

Met de taal der onschuld roemen,

 

Daar ze uw' naam nog staamrend noemen,

 

Staamren moeders liefdegroet.

[p. 72]

 

Dierbre vrienden! kroost der belgen!

 

Dat geen ketens immer torscht;

 

Vrije vaderlandsche telgen!

 

Nooit door slaafsch belang bemorscht;

 

Vrijheid zal uw grootheid kroonen,

 

Dankbre liefde uw trouw beloonen;

 

Zingend gloeit voor u deez' borst.

* _* *