Liederen voor het vaderland
(1792)–Bernardus Bosch, Petronella Moens– Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
[pagina 60]
| |
Weêr een dag, mijn julia!
Slaat uw hart nog zó verheugd? ...
Ik mogt mijn bestemming voelen,
Julia Gods eer bedoelen.
Julia! ik schnei van vreugd! ...
Dag, ik denk u juichend na;
Weêr een dag, mijn julia!
Weêr een dag, mijn julia!
Wat gevoel van de eeuwigheid? ...
Vliegt in 't niet, gij dagen - jaaren!
'k Zie twee oogjens vonklend staaren
Op de plaats, die ons verbeidt;
En ik zie haar - ja ô ja!
Weêr een dag, mijn julia!
| |
[pagina 61]
| |
't Is weêr avond, julia!
Alles duikt in 't treurig zwart.
Wij zien 't eeuwig zonlicht blinken;
Laat de zon aan 't westen zinken,
't Eeuwig licht wijkt nooit van 't hart -
Nooit wijkt onze min, mijn Gaê!
Welk een avond, julia!
't Is weêr avond, julia!
't Zachte rustbed wacht ons af.
Gezellin van 't lieve leven!
Na dat wij den doodsnik geven,
Slapen wij gerust in 't graf;
Na 't ontwaaken, ja ô ja!
Komt geen avond, julia!
|
|