Letter-kransje voor lieve en brave kinderen
(1806)–Petronella Moens– Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
[pagina 68]
| |
In 't Hollandsch, kind; 't geen Mietje zegt,
't Komt dus op 't zelfde uit.
Jansje.
Maar Mietje is even drie jaar oud,
En kent geen woordje Fransch.
Haar broêrtje noemt zij Kees en Piet,
En mij, mij noemt zij Jans.
Waarom haar Moeder dan in 't Fransch
Genoemd? Dat doe ik niet
Ik noem u Moeder, Moeder lief!
Tot dat gij 't mij verbiedt.
Moeder.
Verbieden ach, een vreugde traan
Mijn kind! heeft u besproeid,
Toen eerst de lieve Moeder-naam
Uw lipjes is ontvloeid.
| |
[pagina 69]
| |
Jansje.
Maar zeggen kleine kind'ren ook,
Misschien in 't Fransche rijk,
Wel Moeder tegen hun Mama?
Zie dan 't is maar gelijk.
Moeder.
Och neen, maar in ons Vaderland
Is Moeder meest Mama.
Ook Vader zegt men is te hard,
Veel zachter klinkt Papa.
Maar noem gij in uw eigen taal
Uw ouders, dierbaar kind!
Die taal welluidend, rijk en schoon,
Wordt meest door ons bemind.
|
|