Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 161]
| |
En dat licht pack
En is gheen pack, maer groot ghemack,
De vleughels zyn van licht ghewicht,
De Liesde maeckt swaer dinghen licht,
De bitterheydt’ Van een die vrydt,
Verkeert de Liesde in een soetigheydt.
2. Hoe een die jaeght meer vanght en draeght,
Hoe jacht en vracht hem meer behaeght
Een Hert oft Ree
Dat draeght den Jagher sonder wee,
Nochtans een Hert oft Ree weeght swaer,
Het is Peerdts arebeydt by-naer,
Maer niet-te-min’ De soete Min
Maeckt Jaghers ende Vryers bly van sin.
3. De Moeder draeght haer liefste Kindt,
Het Kindt weeght licht om dat sy 't mindt,
AEneas nam
| |
[pagina 162]
| |
Syn Vader op van uyt de vlam,
Het pack woegh licht het welck hy droegh,
Hoe-wel den ouden Man swaer woegh;
Een Minnaers hert’ Blyst staegh allert,
In al-te-mael syn lyden ende smert.
4. Om Rachel dat bevalligh Kindt
Heeft Iacob seven jaer ghedient,
En al die pyn
Docht hem noch licht en kleyn te zyn,
Den Vryer door oprechte Min
Maeckt sigh een slaef van syn Vrindin,
En dan acht hy’ Syn slaverny
Veel weerder als een groote Heerschappy.
Wanneêr Wynsberghen over-gingh
Liet m'aen de Vrouwen toe een ding,
Dat ieder haren besten Schat
Met haer sou draghen uyt de Stat,
De Vrouvven droegen hare Mans,
En vielen onder 't pack by kans,
Nochtans al viel den last hun swacv
De Liefd' en wiert geen pack gew aer
|
|