Den eerelycken pluck-voghel

Minne-klucht.

Stemme: Aymable Solitude.

HEt kleyn teer Cupidoken

Kost in 't verwoet gemoet

Van Mars de liefde stoken,

En temmen dat wreet bloedt,

Gy wreede Maeght vraegt minder

Naer liefdes soet ghebodt,

Als' Mars den oorlooghs Godt.

2. Den Leeuw laet sich verwinnẽ

Door't machtigh minne-vier,

Ghy houwt bevrose sinnen,

Wat zydy voor een Dier?

Ghy moeft een Duyfken wesen,

[p. 88]

 

Oft een saeght-sinnigh Lam,

 

Maer ghy spot met myn vlam.

 

3. Godt heeft de Vrouw in Eden,

 

Uyt Adams Ribb' ghebouwt,

 

Is dat misschien de reden,

 

Dat g'u soo spytigh houwt?

 

Ghy zyt uyt been gheschapen,

 

Houd' u daerom soo styf,

 

Oft g'hadt een been in 't lyf.

 

4. Neen dat en is de reden,

 

Oft oorsaeck hier niet van,

 

Godt heeft ghemaeckt uw' leden

 

Soo wel als van den Man,

 

Godt heeft u wel gheschapen,

 

Maer 't is uw stuer ghemoet

 

Dat my die pyn aen-doet.

 

5. O Lief myn doodt, en leven

 

Die ligghen in uw' handt,

 

Soo gy m'uw' trouw wilt geven

 

Tot eenen minne-pandt,

 

Soo suldy my doen leven,

 

Oft andersints ick sterf,

 

Soo ick gheen troost verwerf.

 

6. De min die 't al doet leven,

 

Sal die, ô wreede straf!

 

My dooden en vergheven,

 

En sleuren in het graf?

 

Ah! Nymph troost uwẽ Minnaer,

 

Ah! helpt my uyt den noodt,

 

Die u mindt tot der doodt.

V Vonden sonder Medecyn’
Is dat niet een dobbel pyn?