Den eerelycken pluck-voghel

(1677)–Livinus van der Minnen– rechtenstatus



[pagina 89]
't Ghe weldt der Liefde. Stemme: Vsez mieux, &c. (oft) La Tymbale. 'k WOu myn ooghen een aftrecken, Van uw' oogen soo vol schyn, Die den brandt in my verwecken Daer myn ooghen root af zyn: Maer g'en wilde 't niet gedoogen, 't Was verloren arebeydt, Want ick hiel de selve ooghen, Ghy de selfste schoonigheydt. 2. Ick had eens by naer gesworen Te verlaten uwe min, Maer soo gy my quaemt te-voren Trockt ghy weêr myn hert, en sin, Uw' oogh is vol soete loncken, En myn jeugdigh hert is teer, Wie en sou in 't vier niet voncken Ick en sweer nu nimmermeer. 3. Wie sou sonder lust aen-schouwen, Sulcken rare schoonigheydt, Wie kan liefde weder-houwen, Die ghewelt van liefde lydt, Siet Beminde hoe myn finnen Door uw vier verwonnen zyn, Dat ick meynde te ver winnen, Als ick vluchten u aen-schyn. 4. Siet hoe ick ô schoon Florinde In uw' min van pyn verdwyn, Ja dat ick u niet en minde
[pagina 90]
Soo led' ick noch grooter pyn, Maer dat ghy my niet en minde Dat waer noch de grootste pyn Die pyn soud' myn hert verslinden, En my haest een lyck doen zyn. Eer sou 't Water al syn Visschen, En t Geboomt syn Vogels misschen, Als myn brandigh hert' en sin, Laten sou uw' soete min.