Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
'k Prys' haer Deughden en goey seden,
Die men in haer blincken siet,
't Alder-edelste cieraet’ Dat het alder-schoonste staet,
En de schoonheydt verr' te boven gaet,
En is gheen sacht Sattyn’ Oft Diamanten schyn,
Maer 't is deughdelyck te zyn;
Schoonheydt vergaet als 't Gras der eerden,
Een' schoonen Toom ontrent de Peerden,
En maecktse niet van meerder weerden.
2. Uw schoon Deught thoont in het midden
Van uw' schoonheydt noch soo schoon,
't Is uw' Deught die wy aen bidden
Die in u schoon staet ten thoon,
Schoonheyt sonder schoone deught’ En is maer een korte vreught,
Sy en maeckt gheen hert' oprecht verheught,
De schaemt' en eerbaerheydt’ De Deught en Heyligheydt
Is der Vrouwen schoonigheydt,
Een Vrouw' die wandelt in Godts weghen,
| |
[pagina 47]
| |
Is teghen Gout niet op te weghen,
Een goey Vrouw' is Godts eyghen Zeghen.
3. Het schoon Hair en gheestigh singhen
Sal al metter tydt vergaen;
Maer schoon' Deughden dat zyn dinghen
Die ghedurigh blyven staen,
Het en is geen' schoonigheydt’ Maer 't is Deught en eerbaerheyt,
Daer het fondament der liefd' op leydt;
Maer een' die trouwt een Wyf’ Alleen om haer schoon Lyf,
Trouwt een Lyf en niet een Wyf;
'k Laet ander' Menschen, naer schoonheydt wenschen;
Ick min de Deught in schoone Menschen,
Die met de schoonheydt niet en sal slenschen.
Die schoonheydt sonder Deught besit,
Heeft een vuyl Graf, maer schoon ghewit.
|
|