Den eerelycken pluck-voghel

[p. 48]

Den Lof van een wel-sprekende ende verstandighe Vryster.

Stemme: La Cannarie. (oft) I'ayme Climaine.

ICk ben bevanghen,

Niet door schoon wangen,

Maer door Clorindis bevallighen mondt,

Niet door schoon' leden,

Maer door schoon' reden,

Ben ick langhs d'oor in myn herte gewondt.
2. Dat ander' achten,

Dat ander' trachten

Naer broose schoonheyt die haest moet vergaen,

'k Stel myn vermaken

In beter' saken,

In de Deught en het verstant dat blyft staen.
3. Die soet kan spreken,

Heeft minne-treken,

Daer-men het hert van syn' Liefste med' windt,

Want soete woorden

Zyn syde koorden,

Daer men twee herten te-samen med' bindt.
4. Waren 't schoon' leden,

Oft wel schoon' reden

Waer-door Abigaïl David verwon?

Met schoon te spreken,

Met soete treken

Maeckt sy den Koninck tot haren Minion.

[p. 49]

 

5. Wie Heeft met reden

 

Schoonheydt aen-beden,

 

Die als een Roosken verslenscht en vergaet,

 

Maer soete reden,

 

Deughden en zeden,

 

Dat zyn al dingen van hoogeren staet.

 

6. Ick ben te vreden.

 

Met soete reden,

 

Dat ander' trouwen een schoone Baesin,

 

Schoonheydt der menschen,

 

Roosen verslenschen,

 

Daer-om is 't dat ick 't verstandt meer bemin.

Die syn hert meer op schoon leden
Als op goet verstandt en reden

Van syn' Vryster heeft gheplant,

Die en heeft geen goet verstant,

In malkander' met goey mienen
Aen te spreken en te dienen,

Groeyt de suyver' liefde meest,

Want de rest' dat kan een Beest.