Lessen en liederen eener moeder

Aan mijn tuingereedschap.
(November).

Hark en schoffel, snoer en gieter!

't Werk is voor u afgedaan!

En de winterrust verdient ge, -

Trouw hebt gij mij bijgestaan.

Alles, wat ik met uw hulpe

Uit den milden tuingrond kreeg,

Wordt bewaard in schuur en kelder,

Alle bedden liggen leêg.

'k Neem alzoo, mijn trouwe vrinden!

Thans u nog eens op voor 't laatst,

En gij wordt in 't stille tuinhuis

Samen in een hoek geplaatst.

[p. 190]

 

Blijft daar met elkander rusten,

 

Tot de heldre leeuwriksslag

 

U tot nieuwen arbeid oproept,

 

Op een vroegen lentedag;

 

 

 

Tot, na lange, donk're maanden,

 

Weêr de deur ontsloten wordt,

 

En de Lente een stroom van stralen

 

In uw donk'ren kerker stort.

 

 

 

Aarz'lend sta ik op den drempel, -

 

Noode scheid ik van den lust,

 

Door dien hof zoo vaak geleverd,

 

Die nu doodsch en droevig rust.

 

 

 

Goeden nacht dan, gij, mijn helpers!

 

Legt u neêr na d'arbeidsdag;

 

'k Hoop maar, dat ik eens weêr blijde

 

Uit uw' slaap u wekken mag.

 

 

 

Als 'k op nieuw u zal begroeten,

 

Zal weêr veel ontraadseld zijn,

 

En ik weet dan, of de winter

 

Vreugd mij bracht, of zorg en pijn.

 

 

 

Piepend knarst de stroeve grendel,

 

En een huivring grijpt mij aan;

 

't Is me, of alle zomervreugde

 

Saâm met u moet ondergaan.

 

 

 

Maar ik berg ook menig hartzeer

 

Zuchtend, met u, achter 't slot;

 

Moog' 't eens, - als de winter, - wijken

 

Voor een vriend'lijk, zonnig lot.

 

 

 

Met wat blijdschap, met wat hope

 

Zal 'k dan op deez' drempel staan,

 

En hoe opgewekt en dankbaar

 

Aan den nieuwen arbeid gaan!