Verzen

[p. 47]

[Dit is een dag vol lichte zongeluiden]

Dit is een dag vol lichte zongeluiden,
uitschetterend, in breede, oopne fanfare,
de kopren klanken, die de heldre zuide-
wind deed ruiselen door de jeugdge blâren.

De purpre, groene lentedagen brachten,
op hunne zwoelende aadmen, zuivre klanken
en roode melodieën, die omranken
mijn zwakke, lichtbehoevende gedachten.

Het goude, roode licht, het valt in stroomen
van opgebloeide rythmen langs mijn oogen,
uitstarend in het verre, blank-omhulde.

En heel dees zomertijd schijnt eene gulden
Glorie, weenend haar staven trotschgebogen
licht, op het trillend loof der oude boomen.