Verzen

[p. 44]

[Ach, laat uw smart op bloemenwasems zweven]

Ach, laat uw smart op bloemenwasems zweven,
vergetend wieglend naar het hemelblauw,
mijn Hart! ach, laat den vaak-doorstreden rouw
uws lijdens vloeien in een hooger leven.

Hoog stijgt de zon, met duizenden geruchten,
zoo kalm en lichtend door het hoog geboomt,
met zang en kleur herdoopt. o Ziel, herdroomt
uw liedren door de jubelende luchten.

Thans moet ge 't omgewenteld wee niet schromen,
dat in de schaduw van 't nieuw licht ontgleed
en duistrig steeds mijn leven heeft omkleed.

Want zie, vér boven de aarde daalt, heel zacht,
een droom, een pure lelie van 't Gedacht,
zalig uitweenend ongekende droomen.