Verzen

[p. 37]

[Een blauwe nevel blijft om 't landschap hangen]

Een blauwe nevel blijft om 't landschap hangen,
en verre weemoed daalt op 't aardrijk neder.
De waazge zomerboomen trillen teeder
mêe met de droeve, vluchtende avondzangen.

De koele dauw komt langs de velden slieren
en kust het al, en 't nachtlijk lommer zwijgt,
wijl de eeuwge schaûw der slanke populieren,
zoo moê gewaaid, het hoofd ter neder neigt.