Verzen

[p. 34]

[De nieuwe stemmen blazen, blij-omtogen]

De nieuwe stemmen blazen, blij-omtogen
van licht, hun jeugdgen hoogmoed door het gouden
uitspansel, waar dees wereld pas ontwaakt,
en over mij vloeit 't kleuren-licht, bewogen
door lentegloed, waarvan elk beeld een oude,
soms langvergeetne wond wêer open maakt.

o, Zoete stemmen, die vol rillicht hangen
en wuiven in de ontwaakte morgenlucht,
mijn hart zich opent, in een droef verlangen,
en klaagt zich uit met eenen bangen zucht,
want, nu het jong Geluk wêer uit gaat stralen,
smacht ik naar breeder, vrijer ademhalen.