Verzen

[p. 27]

[Uw hooge liefde, o God! die glanst me in 't hart]

Uw hooge liefde, o God! die glanst me in 't hart,
met gloënde vlam-spiralen, die omringen
dit leven, waar, 'lijk vuur-geheimen, dringen
mijn droomen, grootsch ontstaan uit menschensmart.

o, 't Menschenlijden woelde oneindig voort
in 't zalige gelooven van mijn leven;
toen greep 'k uw reddend hand en 't godlijk woord
bleef, - vlekkelooze zang - me in 't harte zweven.

o, Gij, die nu mijn breede wereld zijt,
mijn toevluchtsoord! waar ik mijn zang moet vinden,
mijn levenspad, vol gouden heiligheid!

o, schenk mij, God, eer 't leven gansch verzinkt
in 't nietig niet-zijn, dat mij tegenklinkt,
den trots, dien God met Mensch moet samenbinden.