Verzen

[p. 7]

[In doodsche stilte van mijn somber wezen]

In doodsche stilte van mijn somber wezen,
ga ik door 't leven, langs mijn eeuwge wegen,
en kroon mij-zelve met uw heilgen zegen,
o God! gij uit mijn ziels-nacht groot verrezen!

'k Voel in mijn ziel, met wijdschen nacht omtogen,
de schemering van 't verre lijden klimmen,
en zie, om mij, zelfs door geen dag bewogen
het zwervend niet van 't Al, in gruwbaar grimmen.

Maar diep in mij zal ik door Glorie groeien,
'k voel 't hart van Hoogmoed in den boezem hijgen,
want: Ik slechts ken mij-zelf en ook mijn eigen
doel, dat langs 't leven heerlijk óp zal bloeien!